De Europese Unie krijgt een nieuw verdrag : het Hervormingsverdrag, dat wellicht door het leven zal gaan als het Verdrag van Lissabon. Zo werd besloten door de staatshoofden en regeringsleiders van de Unie, die overigens bijeenkwamen in dezelfde zaal waar ik één week geleden nog zat voor de informele EMCO-vergadering !

Het nieuwe verdrag verdient geen schoonheidsprijs : het hangt met meer haken en ogen aan elkaar dan de gemiddelde Belgische staatshervorming en het is dus ook alleen maar te slikken met een aantal lepels suiker. Natuurlijk had de EU-Grondwet gewoon aangenomen moeten worden, maar het gebrek aan moed van veel politici en de kortzichtigheid van nogal wat kiezers (ondermeer in Nederland en Frankrijk) deden haar de das om. Het is de verdienste van Angela Merkel, in de eerste plaats, om de Unie terug uit het slop te halen en op het goede spoor te zetten. Met hulp van de no-nonsense benadering van Gordon Browne en Nicolas Sarkozy, van de regeringscrisis in Polen en van de altijd zeer handig manoeuvrerende Portugezen.

Het Verdrag is er, en dat is de voornaamste verdienste ervan. Wellicht komen er deze keer minder referenda aan te pas, en is er dus minder risico dat het verdrag alsog wordt getorpedeerd – in België wordt de ondertekening ervan mogelijk zelfs nog een “lopende zaa” ! Hopelijk maakt het Hervormigsverdrag de EU-27 wat efficiënter en kan het spoor van verdieping en verbreding opnieuw worden ingeslagen. Tot aan een volgend verdrag, want ik vrees dat de houdbaarheidsdatum binnen een jaar of 7 à 8 toch wel weer overschreden zal zijn.