Archief van
Maand: juli 2012

Denkrichting

Denkrichting

Hoe ik denk dat het beleid er in Essen de komende zes jaar zou moeten uitzien ? Wel, zo.

Tegelijk met het uitsturen van de Flits met onze lijst, hebben we ook het programma wereldkundig gemaakt. Ik ben er trots op dat we met een heel uitgewerkt, helder en concreet beleidsplan naar de Essense kiezer kunnen gaan. Hier zou ik graag mee werk van maken in de komende zes jaar.

Al nemen we natuurlijk wel een risico door onze plannen nu al bekend te maken. De anderen kunnen nu gaan “knippen en plakken”. Hopelijk verkiest de Essenaar uiteindelijk het origineel…

Papier is geduldig

Papier is geduldig

Van: Tom Bevers 
Verzonden: vrijdag juli 2012 11:54
Aan: kafka@essen.be
CC: {cd&v-sp.a}@essen.be
Onderwerp: Uw tewerkstelling bij de gemeente Essen

Geachte heer Kafka,
Beste Franz,

In deze moeilijke economische tijden is het niet eenvoudig om een baan te vinden of ze te behouden. Mag ik u dan ook van harte feliciteren met uw volgehouden tewerkstelling bij de gemeente Essen ?

Ik kan niet nagaan wanneer u in dienst bent getreden, uw personeelsdossier blijkt onvindbaar – maar ik had natuurlijk niet anders verwacht. Toch blijkt uit alles dat u een vaste stek hebt verworven aan het Heuvelplein.

De voorbije weken en dagen werd ik immers uit zeer verschillende hoeken geconfronteerd met verschillende zaken waaruit uw grote invloed blijkt. Zowel cliënten als personeelsleden en oud-personeelsleden spraken me aan over situaties waarin u duidelijk een stevige vinger in de pap had. Dat is namelijk de enig mogelijke verklaring. Want terwijl zo veel mensen op de werkvloer in het gemeentehuis proberen iedereen zo goed mogelijk van dienst te zijn, slaagt u er blijkbaar in om die inspanningen te dwarsbomen.

Vandaag ben ik zelf uw nieuwste slachtoffer geworden. Ik trok naar het gemeeentehuis om stukken in te zien. Dat hoort natuurlijk bij mijn taak als raadslid, al kan u zich wellicht niets bij concepten als “controlerecht” of “transparantie” voorstellen. Een aantal van de gevraagde stukken lagen in de vorm van uitgeprinte scans klaar. Ik ging er tot nu toe vanuit dat die om een organisatorische reden niet gewoon naar mij worden opgestuurd, of via een handig systeem ter beschikking worden gesteld (u kent uiteraard Dropbox niet, maar neem van mij aan dat het voor u de hel en voor mij de hemel is). Maar neen, ik vernam dat het om een bewust besluit gaat. Dat kan uiteraard alleen door u in de oren van de beleidsmakers en het management zijn ingefluisterd.

U weet ongetwijfeld wat ik met die ingescande stukken die aan mij worden voorgelegd doe. Ik kopieer ze, en scan ze vervolgens zelf in. Naast het origineel worden er zo twee papieren versies van het dossier gecreëerd. Als nog enkele raadsleden het opvragen en kopiëren, vermenigvuldigt het papier zich als (witte ?) konijnen. Drievoud, vijfvoud, zevenvoud… Uw stoutste dromen worden zo gerealiseerd.

Nu, blijkbaar had u vandaag een dagje vrij, want ik heb de uitgeprinte scans mogen meenemen. Dat spaart één papieren versie uit. Ik ga ze zo dadelijk plichtsgetrouw inscannen, zodat ik een scan van een print van een scan van een print op mijn pc heb staan. Gewoonlijk is het een scan van een kopie van een print van een scan van een print – zelfs u kan de vooruitgang niet altijd tegenhouden.

Nogmaals gefeliciteerd met uw tewerkstelling, beste Franz. Gelieve er wel rekening mee te houden dat u na 14/10 alsnog de vraag kan krijgen om naar een andere baan uit te zien.

Hoogachtend,
Tom Bevers, raadslid

PS Misschien vermijdt u best de lectuur van het N-VA/PLE-verkiezingsprogramma, met name van het eerste hoofdstuk. De schok zou te groot kunnen zijn.

Twaalf sterren rond de zon

Twaalf sterren rond de zon

De wondere carrousel van het EU-Voorzitterschap draait op 1 juli een rondje, en zo belandde de voorzittershamer deze keer helemaal in het zuid-oosten. Het verdeelde eiland Cyprus kreeg de eer. Voor het geboorte-eiland van de godin Aphrodite, dat eigenlijk nooit EU-lid had mogen worden zonder eerst de hereniging tussen het Turkse en het Griekse deel te realiseren, is dat niet meteen het cadeau : het mag nu de eurocrisis mee beheren, waar het bovendien middenin zit.

Cyprus nodigde al meteen uit voor een informele ministerraad, onder de 40° warme julizon. Voor de deelnemers uit de noordelijke EU, die gebukt gaan onder het licht tegenvallende weer, gaf het meteen een heel andere kijk op het begrip “zomer”. Volgens een lokale gids is het er jaarlijks 340 dagen goed weer – de plaatselijke Frank Deboosere loopt dan ook veel minder risico dan onze nationale weergod om voor de Vierschaar te worden gesleept. Een diner op een terras aan het strand organiseren – het is weinig EU-Voorzitterschappen gegeven…

Je moet er wel iets voor over hebben. De rechtstreekse vlucht uit Brussel landt stipt om 1u ’s nachts in Larnaca. Daar hebben we een uurtje gewacht tot er voor iedereen een plaatsje gevonden werd. Om 3u waren we in Nicosia. Gelukkig konden de meesten uitslapen. Alleen de Commissie, de toekomstige Voorzitterschappen en enkele comités werden ’s morgens al op het appèl verwacht. Ik niet – tot ik plots waarnemend EMCO-voorzitter bleek. Of hoe ik mijn debuut als spreker op de ministerraad mocht maken, gesterkt door 4 uur slaap en de gelukkig sterke Griekse koffie…

Na afloop van de vergadering maakten we een strandtrip met de attachés, gekoppeld aan een bezoekje aan de prachtige Grieks-orthodoxe kerk waar Lazarus na zijn (tweede !) overlijden begraven werd. Het blijft vreemd, dat stukje EU waar de Syrische kust minder ver is dan Brussel van Luxemburg scheidt. Maar zelfs een vergadering geeft er méér vakantiegevoel dan hier dezer dagen een terras kan bieden !

Opgelijst

Opgelijst

We hebben onze lijst bekendgemaakt, nadat die vorige week samen met ons programma door onze leden unaniem werd goedgekeurd. Bij de bespreking in ons bestuur -die wat moeilijker verliep, wat ook normaal is- heb ik gezegd dat ik slogan “Stem niet op mij !” terug zou bovenhalen. Daar zijn inderdaad goede redenen voor. 24 met name. Ik ga het dus alvast doen, niet op mij stemmen.

Ik stem wel voor Guy, waar ik al veel mee heb samengewerkt -15 jaar geleden schreven we samen een boek– en die ervaring en kennis inbrengt in ons project. Ik stem op Katrien, die qua “gezond verstand” onovertroffen is in onze fractie, en dat wil wat zeggen. Ik stem op Thomas, wiens visie op het sociaal-economisch beleid ik helemaal deel. Ik stem op Suzanne, die op een ontspannen manier het OCMW dat mij na aan het hart ligt mee bestuurt. Ik stem op Piet, wiens enthousiasme voor ons allemaal aanstekelijk werkt.

Ik stem op Josée, die ik twintig jaar geleden als jeugdambtenaar en Kernraadlid al enorm waardeerde, en omdat ik trots ben om vandaag op dezelfde lijst te mogen staan. Ik stem op Jochen, die zonder grote woorden ook in ons team een vaste waarde is geworden. Ik stem uiteraard op Annemie, die de Ronde van Essen mee heeft gemaakt tot wat die vandaag is. Ik stem op Bob, omdat hij de enige is die het AGB nog kritischer volgt dan ik, en dat wil wat zeggen. Ik stem op Ilse, omdat ze opnieuw voor ons mee op de bres wil springen. En ik stem op Joris, omdat hij het vertrouwen en de visie uitstraalt waar N-VA/PLE voor staat.

Ik stem ook op Carina, omdat zij zo goed aanvoelt wat er in haar straat, buurt, wijk… leeft. Ik stem op Jurgen, omdat ik het bijzonder waardeer dat hij in zijn drukke bestaan tijd én enthousiasme voor ons vrijmaakt. Ik stem op Christina, omdat ze weet wat ze wil(dert) en daar heel hard voor wil gaan. Ik stem op Jasper; als ik eerlijk ben, dan volstaat het feit dat hij op zaterdag met een rood sjaaltje rondloopt daarvoor, maar bovendien is zijn ongecompliceerde jonge stem in de Essense politiek meer dan welkom. Ik stem op Majanka, die ik nog maar een paar weken ken en nu al waardeer voor inzicht en (als het nodig is) scherpe tong.

Natuurlijk stem ik op Anne. Omdat ik van Hoek houd, en omdat het een bijzonder gevoel geeft om de lijst te delen met iemand waar ik als Jeugdraadbestuurslid nog op babybezoek ben geweest toen papa Cis voorzitter was. Ik stem op Kevin, omdat ik heel simpel vind dat hij een onmisbare stem in onze fractie en de gemeenteraad is. Ik stem op Robin, om véél redenen, maar vooral omdat ik nog altijd bijzonder blij ben dat hij in ons team zit. Ik stem op Cathy, die ik ook nog maar pas ken en die ik onder meer waardeer omdat ze (me) tegenspreekt !

Vanzelfsprekend stem ik op Veerle, een toffe dame die al bij ons thuishoorde lang voor ze de stap zelf zette. Dan sla ik er eentje over op de lijst, maar vervolgens stem ik met ongelooflijk veel overtuiging op Geert, van wie het sociaal engagement, doorzettingsvermogen én relativeringskracht moeilijk te evenaren zijn. Ik stem op Agnes, omdat ik heel blij ben dat ze terug op onze lijst staat en omdat ze ik er al naar uitkijk om met haar samen te werken in de raad. En tenslotte stem ik uiteraard op Dirk. Omdat hij qua ervaring, visie, uitstraling… voor niemand in de Essense politiek moet onderdoen – en omdat er weinig mensen zijn met wie ik liever samenwerk.

Misschien moet u maar hetzelfde doen. Al zal ik u natuurlijk niet écht kwalijk nemen dat u ook nummer vier op de lijst een stem waard zou vinden. En toch : ik ben ongelooflijk blij dat we een ploeg of het veld brengen die de vergelijking met eender wie kan doorstaan. Dat geeft me zin om er de komende maanden nog meer tegenaan te gaan – dat is veel belangrijker dan welke persoonlijke ambitie dan ook.

Julidagen

Julidagen

Met een namiddag in het Karrenmuseum werd vandaag mijn elf juliweekend afgerond. De ATV-vertelling van morgen gaat er wellicht bij inschieten. Desalniettemin is het mooi geweest. Nicole en Hugo die daarstraks op het podium stonden zijn niet echt “mijn ding”, maar ze wisten wel sfeer te brengen en pasten mooi tussen de Essense vaste waarden.

De academische zitting deze morgen trok een select publiek, dat met interesse naar Cees van Liere luisterde, maar het een beetje jammer vond dat hij niet verder inging op de concrete werking van het Grenspark Zoom-Kalmthoutse Heide.

Gisterenavond brachten Stijn Meuris en Rick De Leeuw, begeleid door vakmensen als Axl Peleman en Jan Hautekiet, een zeer enthousiast optreden, dat de stortregen moeiteloos overtrof. En dat wilde wat zeggen ! Al heb ik me niet helemaal doornat laten regenen (ik ben Veerle de Waal niet…), het was toch een speciaal gevoel om te midden van de zondvloed op te gaan in vooral de songs van Stijn Meuris, die ik bijzonder waardeer. Dat ’s anderendaags Nicole en Hugo hetzelfde nummer zouden brengen (“Ik hou van U”) wist ik toen nog niet, maar dat zowel Meuris als het zingende (stilaan “gouden”) echtpaar hetzelfde nummer overeind kunnen houden pleit voor de kracht ervan…

Op Peter’s Park Volley ben ik tenslotte het N-VA/PLE-team even gaan aanmoedigen. Ik ga ervan uit dat het geholpen heeft, gezien de eerste plaats die ze behaalden.

Dat drukke weekend sloot een week af die zonder meer één van de mooiste uit mijn politieke engagement is geworden, met onder meer onze gezinsbarbecue en een geslaagde ledenvergadering. Waar een mens dan tussendoor ook nog de tijd vindt om naar Luxemburg te reizen, had u al eerder gelezen…

Tisiertochtstadni ?

Tisiertochtstadni ?

Beste collega’s van sp.a Essen,

Soms begrijp ik jullie niet zo goed. Vaak wel, hoor. Ik snap bijvoorbeeld heel goed dat jullie in 2006 de kans niet hebben laten liggen om in de meerderheid te stappen, al was dat dan met dezelfde CD&V die jullie gedurende decennia bestreden hebben. Ook al omdat een vierpartijencombinatie met 13 zetels op 25 eigenlijk niet echt een alternatief was, en jullie mooi de kans kregen om van de toenmalige fricties tussen CD&V en mijn partij te profiteren. Ik begrijp ook dat jullie ervan uitgingen dat jullie met een sterke kopman als Gino Veraart niet zomaar door de christen-democraten “opgegeten” gingen worden. En ik kan er goed inkomen dat het vooral na het overlijden van Gino niet altijd zo gemakkelijk was om een stempel te drukken op het gezamenlijke beleid van de meerderheid.

Dat jullie blij zijn dat je Helmut hebt kunnen overtuigen om terug naar het noorden te komen, vind ik ook logisch – ik deel de vreugde zelfs, want een goede gemeenteraad heeft op alle banken sterke krachten nodig. Ik begrijp verder heel goed dat jullie af en toe eens naar Antwerpen kijken, en ik kan er inkomen dat een stadslijst met CD&V in Antwerpen ook vanuit Essen dan een logische stap lijkt.

Maar de laatste weken kan ik toch niet meer zo goed volgen. Ik stel vast dat jullie ook in Essen opnieuw in de armen van CD&V willen vallen – alles wijst daar namelijk op. Ook al weten jullie heel goed dat zeker achter de schermen CD&V Essen vandaag net dezelfde partij is als degene die jullie decennia lang terecht hebben bekritiseerd. Ook al zien jullie ongetwijfeld net zoals ik dat die CD&V jullie hoogstens de kruimels gunt van de lintjesknipcommunicatie die het gemeentebestuur voert. Ook al kunnen jullie tenslotte bij de eindafrekening alleen maar met mij vaststellen dat de “kroonjuwelen” die jullie in het coalitieakkoord lieten opnemen, zoals de Grondbank, er niet zijn gekomen.

Bovendien is Essen echt Antwerpen niet. Hoe je Janssens gaat helpen door CD&V in Essen in het zadel te houden, dat ontgaat me toch wel een beetje. Tenslotte : jullie weten toch ook wel dat hele stukken van jullie programma eigenlijk in een bestuur met CD&V hoogstens op lippendienst kunnen rekenen ?

Vaak begrijp ik jullie heel goed. En uiteindelijk kiezen jullie je eigen weg, natuurlijk. Daar heb ik me niet mee te moeien. Maar ik vond jullie keuzes altijd zo logisch, helder, rechtlijnig ook. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. Maar ik probeer het gewoon te begrijpen. Of vergis ik me toch ? Leggen jullie het me bij gelegenheid eens uit ?

Midnight Express

Midnight Express

Middernacht. Nous arrivons à Marbehan. Zonet leek het nog of alleen de maan meereisde. Vol van zichzelf, en desondanks een bescheiden licht in de Ardeense nacht. Toch stappen er nu mensen uit de trein. Wat zoekt iemand op een zondagnacht in Marbehan ?

We vertrekken terug. Le prochain arrêt est Arlon. Daarstraks, ondertussen vijf uur geleden, ben ik in Wildert op de fiets gestapt. De barbecue verlaten, waar het letterlijke vuur nog maar net plaats aan het maken was voor het figuurlijke. Op weg naar Luxemburg.

Het leek een realistisch plan. Of was het toch wat minder doordacht toen ik mezelf liet uitnodigen voor die vergadering ? Volstaan morgen de slides die ik op een kwartier bijeenschreef om zonder verder voorbereide tekst tien minuten vol te praten in de taal van Shakespeare ? Of toch in het Eurenglish idioom dat daarvoor doorgaat, maar dat de bard uit Stratford-Upon-Avon wellicht maar vreemd in de oren zou hebben geklonken. Na een nachtrust die noodgedwongen relatief beperkt zal zijn ?

Wait and see, zorgen voor straks. Ondertussen rijden we verder doorheen de nacht. De maan en ik. En de treinbegeleidster.

Mesdames et messieurs, ce train est limité à Arlon. Typisch het soort mededeling dat je van de NMBS liever niet hoort. Toch verrast het de reiziger in mij nog het meest dat ze er ook meteen de oplossing aan toevoegen : gewoon een andere trein. Zodat de kans reëel lijkt dat we zonder vertraging in de Groothertogelijke hoofdstad gaan arriveren.

Bij het overstappen valt het op hoeveel mensen blijkbaar net als ik de laatste trein naar Luxemburg hebben genomen. De couponnetjestrein heet dit ook wel, maar de banken zijn zelfs in het financieel paradijs rond de Place d’Armes al lang dicht. Wat doen wij hier dan ? De maan trekt het zich niet aan. Gelukkig maar, want wie zou hem verklaren dat de arbeidsmarktmaatregelendatabank een mens tot een treinrit van vijf uur kan verleiden ?

Of heeft hij het toch begrepen ? Op vijf uur kan je een hele maan(d) schrijven. Het laatste stukje zelfs live.

00:40. Nous arrivons en gare de Luxembourg, terminus de ce train.