Tom Bevers

Een gemeenteraad zonder veel geschiedenis, vorige dinsdag. Het verhaal van het mobiliteitsplan zal elders wel voldoende aan bod komen, dus dat hoef ik niet te herhalen. Aan de bespreking van de Ruimtelijke Uitvoeringsplannen (RUPs) wil ik wel nog iets toevoegen. Ik ben nog niet zo heel lang geleden lid geworden van de commissie ruimtelijke ordening. Daarvoor volgde ik dat beleidsdomein vanop een afstand. Ik wist dat de besluitvorming er in het verleden niet altijd even helder was. Met Gino Veraart als verantwoordelijke schepen leek dat probleem voor een belangrijk deel weggewerkt, maar onder zijn opvolger Cis Dictus vrees ik dat het helemaal terug is.

Stilaan zou Cis toch helemaal ingewerkt moeten zijn, maar ik heb de voorbije maand toch wel heel sterk de indruk gekregen dat hij niet helemaal vat heeft op wat er gebeurt. Wie dan wel de lijnen uittekent, is niet helemaal duidelijk. Maar het gevolg is dat afspraken die in een commissie worden gemaakt niet worden opgenomen in de plannen die dan een tijd later aan dezelfde commissie terug worden voorgelegd. Waarna je als commissielid in de gemeenteraad dezelfde afspraken nog eens moet herhalen. En daarna nog eens moet gaan controleren of het toch wel degelijk allemaal opgenomen is. Zucht…

Met plannen werken is niet mijn sterkste kant, maar een goede ruimtelijke ordening is wel van cruciaal belang voor de leefbaarheid van onze gemeente. Dus moet ik me er maar in vastbijten. Dat is heel hard nodig, heb ik ondertussen begrepen.

Voor de tweede keer in deze legislatuur werd een nieuwe brandweerwagen plechtig in gebruik genomen. Het gaat om een bosbrandweerwagen, in opvolging van de wagen “Koen” die de Essense brandweer zelf in elkaar zette na de grote heidebrand van 1996. De nieuwe wagen is een indrukwekkend staaltje techniek, en uit filmbeelden bij de inhuldiging bleek ook dat het een bijzonder handig en manoeuvreerbaar monster is, dat in bos en hei ondanks zijn redelijk stevige omvang goed uit de voeten kan.

Het gemeentebestuur heeft hiervoor een behoorlijke som geld neergeteld. Zo rond de 250.000 EUR. Bovendien kreeg Essen hiervoor geen enkele subsidie. Dat heeft trouwens de buurgemeente ervan weerhouden om tot een soortgelijke aankoop over te gaan. Met 250.000 EUR kan een gemeente natuurlijk veel andere dingen doen. Toch vind ik dit een verantwoorde investering. Omwille van de natuur, en uiteraard omdat in de weekendzone ook veel Essenaren in “het bos” wonen. Bovendien heb ik vertrouwen in ons brandweerkorps : zij zullen het materiaal optimaal onderhouden en goed gebruiken. En “topvrijwilligers” zoals de brandweermannen verdienen “topmateriaal”. In de hoop dat ze het vooral bij oefeningen zullen moeten inzetten, maar ook in de wetenschap dat het klaar staat als het nodig zou zijn.

De nieuwe wagen kreeg de naam “Gaston”. Gelukkig is het maken van die keuze het voorrecht van de brandweer zelf, maar voor zover ik kan oordelen is de naamgeving niet onterecht.

Maandag vergaderde de commissie mobiliteit. Over het aangepaste mobiliteitsplan voor de gemeente. Het werd een redelijk boeiende discussie, ook door Gaston (binnen het schepencollege verantwoordelijk voor mobiliteit) met een zekere openheid aangepakt. Het plan zal na de goedkeuring in de gemeenteraad niet onmiddellijk iets op het terrein veranderen : het geeft vooral de richting van het toekomstige beleid aan. Maar de gemaakte keuzes hebben wel hun belang.

Eén van de blikvangers is de voorziene ondertunneling van de spoorwegovergang in de Heikantstraat, en vervolgens de aansluiting van die Heikantstraat naar het Spijker. Daarmee moet de ontsluiting van Heikant verbeterd worden. Ik zie de logica daarvan wel in. Ik heb wel bedenkingen bij de concrete keuze die gemaakt wordt : een tunnel in een drukke woonstraat, de Veldweg die doodlopend wordt, een nieuwe weg doorheen één van de schaarser wordende open vlaktes… He zijn geen evidente keuzes. Ik weet niet of er voldoende naar alternatieven gekeken is, en of de effecten grondig zijn nagegaan. Om maar iets te noemen : hoeveel autobestuurders zouden hoeveel tijd winnen met een tunnel ?

Bovendien kijkt het plan wat eenzijdig naar de verkeersafwikkeling binnen Essen. De buurgemeenten worden enigszins genegeerd, zoals Willy Heymans aankaartte in de commissie. Zo gaat het plan ervan uit dat wie van Wildert naar Brasschaat wil door de Sint-Jansstraat naar de Antwerpsesteenweg gaat rijden, in plaats van naar Kalmthout en dan naar Achterbroek – terecht opgemerkt door Geert. En doorgaand verkeer naar Achtmaal bestaat in het plan ook niet echt.

De grote knoop die niet wordt opgelost loopt van de stationsomgeving tot aan de Kiekenhoeve, over viaduct en Moerkantsebaan. Zeker met de nieuwe projecten die op stapel staan dreigt daar grote drukte in een ingewikkeld kluwen van wegen en uitritten. Dat dit wordt doorverwezen naar een specifiek “masterplan” is een zwaktebod : wat als uiteindelijk blijkt dat de omgeving daar al dat verkeer niet kan slikken ? Een mobiliteitsplan dat hier geen richting aangeeft en de grote lijnen niet vastlegt, is op zijn minst onvolledig.

Tenslotte roept het hele plan bij mij een fundamentele bedenking op : de sterke inwonersgroei van onze gemeente maakt de verkeersafwikkeling alsmaar ingewikkelder. Dat gaat ten koste van de leefbaarheid, zoals we bijvoorbeeld in Heikant duidelijk kunnen zien. Het mobiliteitsplan laat volgens mij zien dat het Essense stratennet is voorzien op een gemeente van pakweg 12.000 à 14.000 inwoners. Waarin een wijk als Heikant vooral een rustige woonwijk is.

Hopelijk kunnen we mits de juiste aanpassingen de mobiliteitsbehoeften van alle Essenaren opvangen. Maar ergens ligt er ongetwijfeld een grens. Die tussen plattelandsgemeente en voorstad. Ik ben al lang bang dat we aan de verkeerde kant van dat onderscheid aan het terechtkomen zijn. Tijd om, zeker in de ruimtelijke ordening en het woonbeleid, keuzes te maken.

Te vroeg gelijk hebben is in de politiek dikwijls een slechte uitgangspositie. Je krijgt dezelfde -vaak unanieme- reactie als wanneer je ongelijk hebt, en het is niet evident om die te doorprikken. Terwijl je daar helemaal niet op bent berekend, want je hebt immers gelijk. Als je wéét dat je ongelijk hebt, kan je dat paradoxaal genoeg toch nog gemakkelijker onderbouwen.

Bij nader inzien is het wellicht dat wat me dinsdag op de raad is overkomen. De verdediging van het voorstel van Geert en mij om flessenwater systematisch te vervangen door leidingwater botste tot mijn verbazing op een muur bij het college. Ik ging er nochtans vanuit dat we gewoon verder bouwden op de bewuste keuze van het schepencollege om op de raadszittingen enkel nog Pidpawater te schenken. Zonder bubbels, zoals ik hier al eens heb aangeklaagd. En daarnaast vroegen we de concrete uitvoering van een voorstel van Jong CD&V en Animo (de jongeren van sp.a). Dat leek me ook al geen grote drempel.

Ik had eerlijk gezegd een wat halfslachtige reactie van het college verwacht, waarbij ze iets zouden toezeggen. Ik was van plan om daarmee dan genoegen te nemen, om er dan later op verder te bouwen. En ik was dus wat verbijsterd over de totale afwijzing. Waarbij dwaze argumenten van de kant van het college (het recht op Perrier) plots redelijker overkwamen dan ons voorstel (het gemeentebestuur schenkt enkel nog plat of bruisend leidingwater, zoals het al lang alleen nog eerlijke koffie en Wereldwinkelwijn schenkt).

Eén van de argumenten bleek overigens ook gewoon onwaar : Jokke Hennekam haalde aan dat elke café-uitbater sowieso gratis leidingwater moet schenken. Niet dus.

Dat het even leek alsof het personeel plots het verbod zou krijgen een eigen flesje water mee te brengen (waarop ik niet snel genoeg inspeelde) deed me wellicht helemaal de das om. Ik had mezelf de stemming moeten besparen… Weeral iets bijgeleerd.

Volgens mij staat het in de sterren geschreven dat al wie een beetje met duurzaamheid begaan is binnen enkele jaren het flessenwater onherroepelijk zal bannen. Ik reken er nu al op dat ik “Zie je wel…” zal moeten zeggen. Al is het ergste van dénken dat je te vroeg gelijk hebt natuurlijk dat je misschien ook later helemaal géén gelijk krijgt…

Overigens heb ik sinds anderhalve maand een toestelletje in huis gehaald om koolzuurgas aan kraanwater toe te voegen. Voordien was ik een relatief “gulzig” gebruiker van bruisend flessenwater. Sinds ik het toestelletje heb, heb ik geen fles water meer ontkurkt. Geen Tönissteiner, geen Perrier, geen San Pellegrino, Vittel noch Spa. Zelfs geen Ordal, het bekende luxemerk dat het gemeentehuis schenkt.

Onze gemeente krijgt een Essen-Oldenburgstraat. En trouwens ook een Witzenbergstraat, een Zilinastraat en een Hraditskostraat. Een terechte verwijzing naar onze zustergemeenten, zoals overigens als in 2007 in een voorstel van Philip Peeters en mezelf werd gesteld.

In het voorstel dat door het schepencollege aan de raad werd voorgelegd stond nochtans een “Oldenburgstraat”. Maar bij het voorbereiden van de raad viel me plots op dat dit een vreemd voorstel was : onze partnergemeente noemt zichzelf namelijk Essen. En soms ook Essen-Oldenburg, om het onderscheid te maken met het grote Essen in Duitsland. Dus vond ik Essen-Oldenburgstraat een veel logischer keuze. Dat heb ik in de gemeenteraad gezegd, en zo is het daarna ook besloten.

Ik vind dat wel leuk. Het is zeker niet het belangrijkste wat ik in de gemeenteraad heb gerealiseerd. Laat staan het belangrijkste standpunt dat ik heb verdedigd. Maar het is wel tastbaar. Wie binnenkort in de Essen-Oldenburgstraat komt wonen, weet dus aan wie die dubbele naam ligt !

We hebben ook nog een hele reeks andere straatnamen goedgekeurd. Om kunstenaars te eren, zoals Ferdy Naulaerts. Of culturele grootheden zoals Jules Van Agtmael (wiens straat eigenlijk beter in Wildert zou hebben gelegen, nu ik er zo over nadenk).

Er komt ook een Schepen Veraartstraat. Dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, vooral binnen het schepencollege. Ik vind het nochtans een evidentie dat er een straat naar Gino wordt genoemd. Je kan iemand die op jonge leeftijd overleden is niet vergelijken met bijvoorbeeld een Van Agtmael, die decennia lang een stempel op Essen heeft gedrukt. Maar Gino was van grote betekenis voor zijn politieke stroming, die in Essen een lange en rijke geschiedenis heeft. En voor zijn (en daarmee mijn) generatie. In de Essense politiek, maar ook een stukje daarbuiten. De straatnaam drukt wellicht meer de hoop op een ander en beter bestuur uit dan realisaties, want daarvoor werd zijn schepenambt te vroeg afgebroken. Maar net daarom vind ik het een heel mooie naam voor een stukje van de weg die in Essen wordt afgelegd.