Archief van
Maand: april 2006

Voorzet

Voorzet

Gisteren vergaderde de Essense gemeenteraad, wat zoals gebruikelijk één van de komende dagen de aanleiding zal zijn voor een Nieuwsflits. Het viel nog maar eens op hoe slecht burgemeester Schrauwen en eerste schepen Hoppenbrouwers met kritische vragen en een open debat om kunnen gaan. Ze luisteren niet echt naar wat er gezegd of gevraagd worden. Hoppenbrouwers toont zelfs fysiek zijn afkeer zodra iemand van de oppositie het woord nemen. Vooral Philip Peeters bij hem werkt als een rode lap op een stier – al is dat niet de meeste gelukkige beeldspraak ! Het kan ook anders : met schepenen als Jos Van Loon en Willy Heymans kan je wél discussiëren. Met Imelda Schrauwen soms ook. Maar voor de burgemeester en schepen Hoppenbrouwers kan de stemming meestal niet snel genoeg komen. Dan krijgen ze immers altijd gelijk.

In het nieuwe gemeentedecreet wordt voorzien dat de gemeenteraad kan worden voorgezeten door iemand anders dan de burgemeester. Het mooiste zou zijn als er over de grenzen van meerderheid en oppositie heen zou worden gezocht naar de meest geschikte persoon voor die rol. Iemand die dat onpartijdig en met respect voor ieders rol zou kunnen doen. Die ervoor zou zorgen dat er op vragen wordt geantwoord, dat er wordt geargumenteerd. Maar ook dat een oppositielid dat doordraaft kan worden gestopt. In de huidige raad zitten enkele mensen die ik in die rol nog wel zie functioneren, zoals Robert Cardinaels, Roger Van Ginderen, Jokke Hennekam, Jos Van Loon of Fons Tobback. Ook Ludwig Caluwé zou dat kunnen (als hij het ook zou willen). Maar die komen zeker niet allemaal terug na 8 oktober. Gaston Van Tichelt zou eventueel ook in aanmerking komen, maar die zal wellicht eerder voor een schepenambt opteren.

In elk geval kan het niet de bedoeling zijn dat de voorzitter slaafs doet wat het schepencollege vraagt. In dat geval kan de burgemeester beter zelf voorzitter blijven !

Visionair

Visionair

Elke gemeente moet een lokaal sociaal beleidsplan opstellen. Ook Essen begint daar nu (na lang treuzelen) werk van te maken en voorziet naast een werkgroep op ambtelijk niveau een plangroep die politici en ambtenaren samenbrengt. Dankzij een handigheidje van een mij niet helemaal onbekend OCMW-raadslid is ook de oppositie in die plangroep opgenomen, zodat ik er N-VA/PLE vertegenwoordig.

Gisteren werkten we aan een visie, die uiteindelijk luidt : “We werken samen aan een Essen waar we iedereen kansen bieden om zich optimaal in onze solidaire samenleving te ontplooien.” Ik kan me er voor 95% in terugvinden (hoger moet je de lat niet altijd leggen). Maar nu volgt natuurlijk het concretere werk. Dat voor mij uiteindelijk ondermeer moet leiden tot een sociaal huis waarin nogal wat van de bestaande diensten worden gehergroepeerd en tot de overdracht naar het OCMW van alles wat zuiver “sociaal beleid” is en nu nog onder het gemeentebestuur valt. Ik vermoed dat ik het daarmee iets moeilijker zal krijgen dan met het beïnvloeden van het visie-zinnetje…

Vooroordeelde, sta op

Vooroordeelde, sta op

De moordenaar van Joe Van Holsbeeck was dus geen Maghrebijn, wel een Pool van Roma-afkomst. Ik ging er ook vanuit dat het om een Noord-Afrikaan ging. Al heb ik daarmee zeker niets veralgemenend willen zeggen, ik nu ook antwoorden op de vraag of het om een vooroordeel ging. Eigenlijk vind ik dat niet : de kans dat een jonge crimineel met een wat donkerder huidskleur in Brussel een Marokkaan is, is nu eenmaal redelijk groot. Als het al een vooroordeel is, is het er één over criminelen, niet over Marokkanen, zoals iemand deze week het in de krant stelde. Zelfs de imans gingen van deze veronderstelling uit, anders zouden ze wellicht in het vrijdaggebed vorige week geen aandacht aan deze moord hebben besteed. Bovendien wordt iedereen -willen of niet- beïnvloed door wat de pers schrijft. Dat is natuurlijk wel nuttig om te weten, maar het helemaal vermijden kan je nooit.

Kleurrijk Essen

Kleurrijk Essen

Erfgoeddag. In Zaal Rex werd het nieuwste nummer van De Spycker, het jaarboek van de Essense Heemkundige Kring, voorgesteld. Met Guy Van Den Broeck als nieuwe hoofdredacteur. En met Rudi Smout als auteur van een zeer leesbaar artikel over de Essense cinema’s. De Stichting Heidebloempje zendt zijn zonen uit. Met enkele film- en tv-beelden uit de oude Essense doos werd de voorstelling opgeluisterd. Hoe mooi, rustig en groen (ook in zwart-wit) was Essen zelfs tot zo’n 30 jaar geleden nog… Ook de burgemeester moest natuurlijk iets zeggen. Hij had zelfs gelijk, toen hij aanhaalde dat hij tevreden was dat het gemeentebestuur de Rex had overgenomen, gerenoveerd en zo bewaard. Zonder die interventie waren zaal én café vandaag dicht.

Overigens plaatsten we het hele foto-archief van zaal Rex op de site van de Stichting, waar ze vanaf 1 mei toegankelijk zijn. Het is eigenlijk de bedoeling die hele site te “restylen”, maar dat is voor als ik nog eens veel tijd heb.

In de namiddag werden enkele korte filmpjes, gemaakt door Essense jeugdverenigingen vertoond. Nauwelijks belangstelling, en dat is jammer. Er zaten pareltjes tussen, op heel verschillende vlakken. De Tijgers en Berencompagnie met stukjes die kunnen wedijveren met wat als videokunst in musea te vinden is. EJA dat door een fuif in beeld te brengen héél mooi met het thema kleur speelde en met beelden van een toneelstuk achter de schermen schitterende dingen deed. Chiro Klavertje Vier dat een perfect sfeerbeeld van een leidingsweekend en een Chironamiddag neerzette. En KSJ dat zijn oudste leden de kans gaf hun eigen verhaaltje op film te zetten. Waaruit ik vooral onthouden heb dat één stukje van een animatieteam op kamp van ongeveer tien jaar geleden een héél lang nawerkende indruk heeft opgeleverd. Heel leuk, hopelijk krijgen we de kans om deze beelden ook op het internet te plaatsen.

MP3

MP3

Zeven jaar lang kwam ik elke werkdag in het Centraal Station in Brussel. Vergane architecturale glorie, een perronkelder die tot de lelijkste ter wereld moet behoren. Een jongen van 17 werd er vermoord omdat hij zijn mp3-speler niet wilde afgeven. Zou ik zelf wél hebben gereageerd als ik er net op dat moment zou zijn voorbijgekomen, of zou de trein op spoor 5 toch voorrang gehad hebben ?

Je kan er allerlei theorieën over bedenken en politieke conclusies aan verbinden. Dat moet ook wel gebeuren. Vooral over de opvoeding van sommige jongeren, ook Maghrebijnse, valt wel wat te vertellen. Gelukkig heeft mijn partijgenoot Fouad Ahidar (Spirit) al snel ingezien dat een gebaar vanuit de allochtone gemeenschap nodig was. Verder is er ook wel iets te zeggen over de bewaking van Brussel-Centraal, waar opvallend veel minder agenten dan in het Noord- of Zuidstation rondlopen.

Maar al die discussies en ook de Stille Mars van vandaag brengen Joe niet terug. Zoals het verkeersbeleid de slachtoffers die dit weekend op de wegen vielen, ook niet terug zal brengen. Al wat je kan doen, is even stilstaan bij wat familie, vrienden… van hen moeten doorstaan. Maar ook dat helpt niet.

De tael is gansch het volk

De tael is gansch het volk

Min of meer toevallig ben ik gisterenavond op Nekka beland. Die draaide dit jaar rond Kadril en al ben ik daar nu ook weer niet zo’n bewonderaar van, de avond was eer om te genieten. Naast enkele exotische andere talen (Hongaars, Gallicisch, West-Vlaams…) was de liedtaal natuurlijk vooral het Nederlands, al dan niet in versies uit vervlogen tijden. Een taal waarin overigens uitstekend wordt gezongen, al leent het zich ook bijzonder goed tot zeer banaal werk. Maar ook wie vele malen bedrogen is, moet blijven vertrouwen… De VRT kiest deze dagen overigens het mooiste Nederlandse lied. Om onbegrijpelijke redenen haalde “Amsterdam” van Kris De Bruyne de selectie niet. Ook Doe Maar ontbreekt. En “Brussel” van Johan Verminnen. En… Toch blijft het een mooi initiatief.

Terug naar Nekka. Vooral Urban Trad en de Gallicische dames van Alumea (ondermeer in een uitstekend Nederlands, tot en met het voor Prins Filip wellicht onuitspreekbare woord “nachtegaal”) maakten indruk op mij. En Laïs, niet alleen omdat ze uit de Noorderkempen afkomstig zijn : a capella het Sportpaleis “opvullen” is niet iedereen gegeven. Nekka biedt het soort relaxte, open, verdraagzame sfeer waarin het Nederlandse lied het best tot zijn recht komt. Heel anders dan die andere ANZ-organisatie in het Sportpaleis (het Zangfeest, voor de niet-ingewijden), waar ik een hele tijd geleden ook wel eens naartoe ging. Maar tussen een publiek dat “We shall overcome” uitfluit, enkel omdat het in het Engels is (of nog erger…) hoor ik niet thuis. Een land, volk, taal die zich afsluiten, eindigen als reservaat. In die zin vond ik het “Hoeienav’nd Antwerpen” van Filip Kowlier wel gepast !

Zijn alle anderen dan verraders ?

Zijn alle anderen dan verraders ?

In de sfeer van de voorbije Paasdagen dook zowaar ook Judas in het nieuws op, tot en met Terzake toe. Het “Evangelie van Judas” is één van de vele teksten uit de eerste eeuwen na Christus die aantonen dat er van zeer verschillende “christendommen” sprake was, met een veel groter pluralisme dan de huidige christelijke kerken (die uiteindelijk allemaal vooral op Paulus’s leer zijn gebaseerd). Ook de Islam blijkt in de eerste decennia van zijn bestaan veel minder strak omlijnd te zijn geweest dan vooral door moslims zélf wordt verondersteld. De eerste moslimheersers waren misschien wel… christenen. De evolutie van het Jodendom is ook al niet echt rechtlijning te noemen.

Hoe zou de wereld eruit zien als de monotheïsten de relativiteit van hun eigen strikte leer zouden inzien en tot het besef zouden komen dat wat hen uiteindelijk bindt wellicht veel groter is dan de bijna toevallige religieuze canons die hen scheiden ? Insjallah.

Het hoofd boven water gehouden

Het hoofd boven water gehouden

Wilfried Martens presenteert zijn autobiografie, nadat er onlangs zowaar ook al een toneelstuk over hem in première ging. Het boek staat natuurlijk onmiddellijk op het “te lezen”-lijstje, al vermoed ik dat ik toch het geduld zal hebben om te wachten tot het in de bib ligt. Martens is een politiek figuur uit een vorig tijdperk, die zich nu als EVP-voorzitter soms in tragische bochten moet wringen, tot aan het steunen van Berlusconi toe. Maar hij heeft natuurlijk een onuitwisbare stempel op dit land, zijn volk en zijn leiders gedrukt. Martens tekende voor het “herstelbeleid”, dat weliswaar vrijwel nooit echt op dreef geraakte en tot op vandaag voortduurt. Maar dat toch mee de basis legde voor de afbouw van de (hallucinante) staatsschuld en dus de euro mee mogelijk maakte. Ook “zijn” staatshervormingen hingen met haken en ogen aaneen, maar ook hier is de soep uiteindelijk smakelijker gebleken dan de ingrediënten. Bovendien heeft hij door zijn “verraad” aan Verhofstadt uiteindelijk de paarse regering mogelijk gemaakt, en dat bleek een zeer belangrijke gezondheidskuur voor de politiek (met Vankrunkelsven moet ik evenwel vaststellen dat de zieke stilaan genezen lijkt).

Als politiek de kunst van het mogelijke is, heeft Martens er in bepaalde periodes wellicht alles uitgehaald wat erin zat (al zat er soms wel héél weinig in). Dat is al bij al geen geringe verdienste !

By the rivers of Babylon

By the rivers of Babylon

Ik heb dit verlengde weekend vooral met politiek-gerelateerde bezigheden gevuld. Er kruipt nu eenmaal heel wat tijd in die “hobby”. Maar voor het slapengaan straks ga ik tijd maken voor Hotel Babylon, een uitstekende BBC-serie die (uiteraard) op Canvas wordt uitgezonden. De serie gaat over het leven in een vijfsterrenhotel en is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Omdat ik beroepshalve wel eens in hotels beland (het weze met minder sterren) vind ik dat op zich al een boeiend gegeven, al is het geheel natuurlijk wel enigszins “gedramatiseerd”. Maar het is vooral een zeer goed gemaakte serie, waar ik toevallig al zappend bij ben beland.

57 channels and nothing on ? Soms valt het nog mee. Alleen jammer dat Canvas de “meerwaardezoeker” al te vaak voor een nachtraaf houdt. Na Hotel Babylon volgens Little Britain en The Fast Show. Allebei eveneens de moeite waard (in een ander genre weliswaar), maar de wekker morgenvroeg heeft ook zijn rechten…

Bella Italia

Bella Italia

Oef ! Het lijkt er dan toch naar uit te zien dat Romano Prodi de Italiaanse verkiezingen heeft gewonnen. Al blijkt “Sua Emittenza” Silvi Berlusconi vooralsnog niet van plan om die nederlaag ook toe te geven. De meerderheid is dan ook heel krap, maar de linkse coalitie heeft geen andere keuze dan daarmee te gaan regeren. Misschien wakkert het de discipline binnen de linkse gelederen wat aan, want het Italiaanse systeem zorgt er natuurlijk voor dat er een allegaartje van partijen wordt samengebracht. Met een stevige portie al dan niet gemoderniseerde communisten.

Prodi krijgt het dus niet gemakkelijk, maar Berlusconi was een zo duidelijke schandvlek op het Italiaanse én Europese blazoen geworden, dat zijn nederlaag de meeste democraten alleen maar kan verheugen. Ontwijking van het gerecht, misbruik van zijn machtspositie in de media, beledigingen aan het adres van Jan en Alleman, … Ik ben vast niet de enige die er genoeg van had. In zoverre dat zelfs de niet bepaald uiterst linkse The Economist al jaren een kruistocht tegen de man voert.

Voor de EU is de terugkeer van Prodi aan de macht natuurlijk helemaal zéér goed nieuws. Een onvervalste pro-Europeaan aan het hoofd van één van de grotere landen. Dat was al weer een tijdje geleden !