Sportvloer – The Sequel
Gisteren gemeenteraad. Ik ben al bij al tevreden over het verloop ervan. Een nieuwe sportvloer in de Heuvelhal was sinds de actie “Sportvloer NU !” sowieso onafwendbaar geworden bij gebrek aan argumenten om er géén te leggen. Alleen de tijd had de vloer nog kunnen tegenhouden, en door de druk stevig op de ketel te houden is dat door N-VA/PLE en Groen! afgeblokt. We hebben er hard voor moeten werken, maar we zijn er dus geraakt.
Mijn voorstel (samen ingediend met Willy Hoppenbrouwers) voor de verkeersafwikkeling in de nieuwe wijk Molenheiken heeft het niet gehaald. Dat had ik ook niet echt verwacht. Ik beschikte blijkbaar ook niet over het volledige dossier. Dat komt ervan als het principe af en toe nog steeds lijkt te zijn om raadsleden alleen het strikte minimum aan informatie te geven waar ze om hebben gevraagd. Dat leidt dan soms tot minder dan het minimum. Ook in een ander dossier ontbrak een advies, vernamen we op de raad. Een goed bestuur begint bij dat soort details.
De discussie over het bestuursakkoord was redelijk overbodig, maar vooral Gino Veraart was toch interessant toen hij liet blijken er ook niet helemaal gelukkig mee te zijn, en door toe te geven dat er op het vlak van “open bestuur” de voorbije weken kansen zijn gemist. Ik hou wel van dit soort eerlijkheid, en het is iets te gemakkelijk om hem nu te verwijten dat hij daar maar eerder aan had moeten denken. Iedereen heeft het recht om fouten te maken, een recht waar ik ook wel eens gebruik van maak en ongetwijfeld nog zal maken. Maar geen rechten zonder plichten, met name die om uit je fouten te leren. De samenstelling van het overlegcomité gemeente-OCMW was op dat vlak een gemiste kans. Niet omdat ik daar nu zo graag zelf in zou zitten, wel omdat het symbolisch belangrijk is. En omdat het OCMW best wat extra steun had kunnen gebruiken !
Mijn broer is behoorlijk succesvol een Essense rugbyploeg uit de grond aan het stampen. Toen hij het inzamelen van spelers startte op een bierkaartje in de nieuwsjaarsnacht leek het me niet erg realistisch, ondertussen wordt het allemaal erg concreet. Als ik er mijn steentje (verder) aan kan bijdragen, zal ik het zeker niet nalaten.
KSJ Essen hield gisteren zijn tweejaarlijke ouderavond. Zoals het ondertussen gebruikelijk is stond ook de oud-leiding (WOLK) op het podium. We hebben ons goed geamuseerd met de Arabische poppenkast, al zal zoals gebruikelijk wel meer dan de helft van de verwerkte woordhumor voor de meerderheid van het publiek verloren zijn gegaan. Tom Vroegrijk vroeg vooraf of we toch zeker aan de taart-in-het-gezicht en de man-als-vrouw-verkleed hadden gedacht. Eén op twee : de taart pastte totaal niet in het scenario…
Essen viert carnaval. Al voor de 43e keer. Ik moet eerlijk toegeven dat het niet helemaal mijn biotoop is. Dat paard dat naar verluidt bij de buurvrouw in de gang staat had toch al lang terug rustig naar de stal gebracht kunnen zijn ? Waar zit GAIA als het echt nodig is ? Nu, ik probeer dan ook maar niet te doen alsof ik er helemaal in meega. Niets zo erg als doen alsof.
Ergens op deze site staat mijn top-10 van buitenlandse politici. Een soortgelijke Vlaamse top-10 zal je tevergeefs zoeken. Dat is bewust, om verschillende redenen. Ondermeer omdat het als federaal ambtenaar ongepast zou zijn de federale regeringsleden erin te plaatsen. Of om ze er niet in te zetten…
De eerste gemeenteraadscommissie van de nieuwe legislatuur zit erop. “Lokale economie, tewerkstelling, toerisme en energie” mocht de spits afbijten. De meerderheid vaardigde enkel de commissievoorzitter en de bevoegde (super)schepen af (2/5), de oppositie -Groen!e waarnemer inbegrepen- was wel voltallig (5/5). Laat ik daar maar geen voorbarige conclusies uit trekken.
Op 30 januari bestond PLE vijf jaar als partij. Daarvoor was “Project Leefbaar Essen” enkele maanden lang de naam voor de Essense afdeling van de VU die na het ledenreferendum van september 2001 werd opgeheven. Daarmee is PLE de oudste Essense partij onder de huidige naam, op de VLD na. En die verandert deze week nog van naam…
Op 22 november trokken de Nederlanders naar de stembus. Nu raakt stilaan ook de formatie van een nieuwe regering rond. Nederland heeft een traditie van langdurige onderhandelingen, maar of het hier na 10 juni zoveel sneller zal gaan is lang geen zekerheid…
“There’s a god and his name is Jonny”, zo stond het op een spandoek in Twickenham. Maar vooraf waren er toch vooral twijfels bij het wederoptreden van Jonny Wilkinson in de Engelse nationale rugby-15. Nadat hij in 2003 de Engelsen naar de wereldtitel had gevoerd -met een memorabele drop-goal op de valreep- had hij het witte shirt niet meer gedragen. Elf verschillende blessures hadden hem in tussentijd parten gespeeld. Na de laatste daarvan speelde hij één helft voor de eigen club. Toch stond hij aan de start van het Six Nations-toernooi. Met een nieuwe bondscoach; de vorige liet nog even weten dat hij hem niet zou hebben opgesteld… Resultaat : Engeland won 42-20 tegen Schotland, 27 punten op naam van Wilkinson, al was de try die hij scoorde wat betwistbaar. 
Vorig weekend besloten de Ierse republikeinen van Sinn Féin om de legitimiteit van de Noord-Ierse politie (PSNI) te aanvaarden. In ieder ander democratisch land zou zoiets de evidentie zelf zijn, maar in Noord-Ierland heeft de voorganger van de PSNI, de Royal Ulster Constabulary, altijd zeer sterk in de invloedssfeer van de Britsgezinde unionisten gelegen, zoals recent overigens nog werd aangetoond. In de katholieke Iersgezinde wijken zorgde het IRA, waarmee Sinn Féin sterk verbonden is, voor de ordehandhaving. Dat gebeurte niet altijd even zachtzinnig : een kogel door de knie of zelfs door het hoofd behoorden tot het straffenarsenaal…