Gekiekt
Roefel is een mooie traditie in Essen. Dit jaar voor de 17e keer, en het evenement bleek meer dan springlevend : veel kinderen bleken geroepen, en jammer genoeg minder uitverkoren om in het traject van hun keuze te kunnen meegaan. Ik mocht weer foto’s maken, dit jaar bijgestaan door een tweede fotografe én door echte Roefelfotografen. De kinderen kregen inderdaad zelf het toestel in handen, en zorgde voor extra veel foto’s met soms al eens een andere kijk. Je vindt de foto’s hier.
De jeugddienst, de vrijwilligers van de stuurgroep, de begeleiders en zéker de middenstanders en verenigingen die zich mee inschakelden in een traject verdienen ook dit jaar weer een grote pluim op hun hoed – en dat geldt uiteraard ook voor mijn privé-chauffeur. Hopelijk staan ze er volgend jaar weer. Ik zal ze met graagte opnieuw kieken.
Gazet van Antwerpen publiceerde deze week een overzicht van de afwezigheden in de gemeenteraad. Daarbij werd de periode van september 2009 tot mei 2010 bekeken. Wat de plotse interesse voor de deelname aan de raadszittingen verklaart, is niet zo duidelijk. In Essen blijkt het aantal afwezigen overigens beperkt, zoals in de meeste gemeenteraden. In de districtsraden in de stad Antwerpen ligt het absenteïsme blijkbaar hoger. 
Voor het Essense woonbeleid betekenden de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 een duidelijke trendbreuk. De oorzaak ligt deels bij de vervanging van Open Vld door sp.a in de meerderheid en deels bij de grillen van de timing van de sociale huisvestingsmaatschappijen die in Essen actief zijn. Vóór 2006 had de private markt, opgejaagd door kandidaat-inwijkelingen vanuit Nederland, vrij spel in onze gemeente. Vanaf 2006 werd werk gemaakt van een sociaal woonbeleid. Een pluim voor het schepencollege en een bank vooruit ? Neen, integendeel.
Bart De Wever heeft het onmogelijke verwezenlijkt. Ik denk niet dat ooit iemand in ons land een verkiezingsoverwinning van deze omvang heeft geboekt. Als ooit het woord aardverschuiving gepast is geweest, dan wel vandaag. “Historisch” is vandaag zelfs een eufemisme. 
Na één jaar neemt OCMW-voorzitter Jan Suykerbuyk ontslag. Echt verrast daarover ben ik niet : hij leek mij altijd al veel minder voor politiek in de wieg gelegd dan de locatie van die wieg zou doen uitschijnen. Het maatschappelijk engagement van Jan kan volgens mij veel beter op een andere manier tot zijn recht komen dan in een politiek mandaat. Ik wens hem er veel geluk bij toe.
Onze noorderburen hebben de politieke kaarten al geschud. Het meest opvallend is de zeer zware nederlaag van het CDA. De vierde val van een regering-Balkenende was er duidelijk te veel aan. In tegenstelling tot zijn Belgische collega had de premier wel de moed om zich als kopman aan de kiezer te presenteren. Ik waardeer dat, al betaalt hij nu dus zeer zwaar de rekening. Het CDA ziet zijn zetelaantal gehalveerd. Afwachten of de partij ooit nog zijn centrale plaats in het Nederlandse politieke landschap zal innemen. Of kan een modern West-Europees land in de 21e eeuw ook gewoon zonder christen-democraten ? 
Vorig jaar vroeg ik om niet op mij te stemmen, zoals bekend met veel succes. Wie toen op mijn site aangaf die raad te zullen opvolgen, kreeg een lijstje van kandidaten op andere lijsten waarvan ik vond dat ze wel een stem verdienen. Deze keer is het nog eenvoudiger, want er kán zelfs niet op mij gestemd worden. Maar op wie dan wel ? Als iedereen stemadviezen geeft, dan mag ik dat natuurlijk ook !
“Oewie we waar hebben, de premier.”