Nog niet begraven
De eerste volwaardige gemeenteraad van de nieuwe legislatuur was een onvervalste marteling. Nadat enkele routinepunten waren afgehandeld, hebben we twee uur en een half besteed aan geheime stemmingen. Dat moest allemaal wel gebeuren, maar het zou toch wel wat eenvoudiger moeten kunnen. En vooral : het kan ook op het einde van de vergadering. Dat kon deze keer blijkbaar niet, al is de reden daarvan niet helemaal duidelijk. Maar de voorzitter beloofde beterschap, en aangezien ik de aanpak van Guy tot op heden wel kan smaken heb ik daar dus vertrouwen in. Het publiek hield het natuurlijk al héél snel voor gezien, en of ze gelijk hadden !
Als resultaat van al dat gestem ben ik voorzitter geworden van de commissie bestuurszaken en informatie. Dat ik daar meer mee wil doen dan de agendapunten aflezen, zal ook voor de meerderheid vooraf wel duidelijk geweest zijn, veronderstel ik. Ik heb nogal wat bedenkingen bij de procedure waarmee die commissievoorzitters zijn aangeduid, maar met het resultaat voor mezelf ben ik wel tevreden. Dat de juristen Gaston Van Tichelt en Ludwig Caluwé in de discussie een onbestaande bepaling uit het gemeentedecreet nodig hadden als argument, vind ik vooral grappig. Ludwig heeft de betrokken fictieve tekst zelfs letterlijk geciteerd ! Nu ja, hij zal het wel weten, hij máákt immers de decreten…
Het voorstel dat Katrien en ik hadden ingediend over de gemeentelijke sociale toelagen heeft het bij de stemming niet gehaald. De discussie erover liep zoals ik ze had verwacht, maar was toch leerrijk. Nu, met de afwijzing is uiteraard de eerste stap gezet naar de onafwendbare realisering van het voorstel.
Tenslotte heb ik wellicht talloze levens gered door een overlijdensverplichting te laten schrappen uit het reglement op de begraafplaatsen. Om hun concessie niet te verliezen, dienden sommige mensen binnen de drie maanden hun laatste adem uit te blazen ! Een klein foutje in het reglement, en ook een kleine moeite om het even vooraf te signaleren natuurlijk. Het heeft niet veel zin om dat soort zaken in een gemeenteraad te brengen…
Het Vlaamse wielrennen heeft niet echt de mooiste week uit zijn geschiedenis beleefd. Monument Museeuw die toegeeft wat iedereen toch al wist, namelijk dat hij wel degelijk doping heeft genomen. En de lawine die met een steuntje van Jean-Marie Dedecker vervolgens op de QuickStep-hoofden is terechtgekomen. Ik geloof niet zo veel van de beschuldigingen aan het adres van Lefevere en C°, maar mijn hand ervoor in het vuur steken zou ik nu ook weer niet doen. En dat is net wat nefast is voor het wielrennen : de twijfel die onvermijdelijk zal toeslaan bij elke mooie prestatie.
Met de collega’s van Groen! en VLD stonden we deze middag in het Sportpark, op de plaats waar de nieuwe sporthal zou moeten komen.
Het is blijkbaar al in enkele kranten verschenen, maar ik heb het bestaan hiervan nu pas ontdekt…
Hillary Clinton heeft gisteren aangekondigd dat ze meedoet aan de strijd voor het Amerikaanse presidentsschap – of eigenlijk aan de strijd voor de Democratische nominatie voor dat presidentsschap. De verkiezingen vinden plaats in 2008; het verkiezingsseizoen in de V.S. wordt alsmaar langer. Eerder deze week maakte ook Barack Obama zijn kandidatuur bekend.
Vorig jaar heb ik hier het “receptieseizoen” zowat op de voet gevolgd. Een herhaling leek me wat overbodig, bij gebrek aan spectaculaire innovaties in het receptiewezen. Maar bij de VLD was ik vorig jaar niet geweest, zodat ik dat nog moet goedmaken, vanzelfsprekend.
De startperiode van de legislatuur is redelijk druk, en zo kom ik er blijkbaar niet toe om hier over veel andere zaken dan de Essense gemeentepolitiek te schrijven. De 300e verjaardag van de
De muziekacademie van Essen en Kalmthout hield gisteren een nieuwjaarsreceptie waarmee meteen ook de nieuwe naam “Muzarto” werd gelanceerd. De (geslaagde) naam werd gekozen na een wedstrijd, de winnende inzending kwam van cultuurraadsvoorzitter Steven De Laet en zijn echtgenote.