N-VA kiest voor het kartel en neemt na een dikke week terug afscheid van Jean-Marie Dedecker. De rekening van winst en verlies van deze omgekeerde operatie is natuurlijk het spiegelbeeld van wat ik hier vorige week schreef, dus hoef ik die niet te maken. Al zijn de posities van de “winnaars én verliezers” van toen wel uitgeklaard. N-VA is een netto-verliezer geworden, want de onafhankelijkheid tegenover CD&V is vooral in de beeldvorming zwaar aangetast (in de realiteit wellicht een heel stuk minder, trouwens). En het ACW is een netto-winnaar, want hun positie binnen CD&V is overduidelijk versterkt. Het kartel als geheel lijkt me er ook verzwakt uit te komen, wat maakt dat niet alle winst van Paars terug verloren is.

De Partijraad van N-VA stond voor een moeilijke afweging. In de politiek kan je meestal tussenwegen en compromissen zoeken, maar hier was een Salomonsoordeel gewenst. In hun plaats zou ik de gok gewaagd hebben om alleen naar de verkiezingen te gaan. Dan zou er later nog terug een kartel kunnen zijn gevormd, maar dan wellicht met gunstiger voorwaarden voor N-VA. Wat niet wegneemt dat ik de beslissing ook wel kan begrijpen. Het is geen oneer om voor een beetje zekerheid te kiezen in de onzekere wereld van de politiek.