Het voorbije weekend zat ik in Londen. Voor een keer voor mijn werk, maar echt als toerist. Of zelfs als “reisleider” voor mijn ouders, die een gids/tolk wel nuttig vonden. Wat maakt dat ik nog eens alle toeristische “musts” heb aangedaan, van de kroonjuwelen tot Madame Tussaud’s. Zeker dat laatste zou ik wellicht nooit op eigen initiatief hebben bezocht, maar ik moet toegeven dat het eigenlijk toch de moeite is. Mits je enig gevoel voor kitsch en glamour hebt (of voor een keer kan doen alsof), weliswaar.

Wat aan Londen heel snel opvalt is hoe multicultureel de stad is. Zoveel verschillende etnische groepen, nationaliteiten, religies… En hoe vlot dat verloopt. Daarvoor zijn ongetwijfeld heel verschillende redenen : het gaat om verschillende migratiegolven, vaak van mensen die al min of meer vertrouwd waren met het Engels, in een stad die gedurende enkele decennia ook echt het centrum van de wereld is geweest. Er zijn ook veel mensen bij uit landen met een sterke ondernemerscultuur. Het Britse sociale stelsel maakt bovendien dat je wel een stuk eigen verantwoordelijkheid móet nemen.

Ongetwijfeld spelen er nog allerlei andere factoren een rol. En Londen is ook een moderne, hippe stad. Cool Britannia. Toch is dat multiculturele en hedendaagse Londen 100% Brits en een beetje Victoriaans gebleven. Misschien wel net omdat het zich zo open heeft opgesteld. Wellicht ook omdat het duidelijk heeft kunnen maken wat essentieel is, en wat bijkomstig. Het is moeilijk om bij die vaststelling dezer dagen niet aan Antwerpen te denken.