Met de Nieuwjaarsreceptie op het Heuvelplein -sinds vorig jaar een “instant-klassieker”- werd het feestjaar “Essen 850” gisteren gepast afgesloten. Het was een heel mooi jaar, en al wie eraan heeft meegewerkt verdient in elk geval een dikke pluim.

Met N-VA/PLE hebben we ons trouwens voluit achter het feestjaar geschaard. Heel wat van onze mensen zijn er ook actief bij betrokken geweest, al dan niet vóór de schermen. We hebben wel met een kritische blik naar de hele viering gekeken, zoals dat ook van ons mag verwacht worden. Op twee vlakken vonden we dat de verkeerde keuzes werden gemaakt, met name op het gebied van de gekozen organisatiestructuur en wat het programma betrof.

Over de organisatiestructuur kan ik kort zijn. De oprichting van de vzw “Essen 850” werd ondertussen als onwettig beoordeeld door de minister. In de procedure die het gemeentebestuur had moeten volgen, was één van de stappen dat het schepencollege de meerwaarde van de vzw-constructie had moeten aantonen. Nu, post factum, zie ik alvast niet in wat de vzw meer en beter heeft gedaan dan een (tijdelijk versterkte) gemeentelijke cultuurdienst had gekund.

Het programma vonden we overladen. We dachten dat daarmee het etiket “Essen 850” dat op allerlei activiteiten werd gekleefd zou worden gedevalueerd. Ook op dat vlak denk ik dat we grotendeels gelijk hebben gekregen. De Essenaar zelf heeft het programma tot zijn essentie herleid, waardoor sommige activiteiten een (groot) succes zijn geworden, en andere tussen de plooien zijn gevallen. Jammer voor wie net daarin dan veel tijd heeft gestoken.

Gelukkig is het evenement waarin opgeteld het meest werk gestoken is, de historische stoet, wel degelijk ook het absolute hoogtepunt geworden van de viering. Het voorstel van de burgemeester gisteren om Maria Gommeren de gemeentelijke culturele prijs 2010 te geven zal ik dan zeker ook steunen. Niet alleen voor de stoet trouwens, Maria heeft ook vóór en ná 6 september heel verdienstelijk werk geleverd.

Voor mij was het feestjaar vooral het jaar van “Essen in Beeld”. Zou ik eraan begonnen zijn als ik vooraf had geweten hoeveel werk dat project zou meebrengen ? Moeilijk te zeggen… Ik denk het uiteindelijk wel, want ik ben best een beetje trots op het resultaat dat we met een heel kleine groep mensen hebben bereikt – waarbij ik in de eerste plaats Rudi Smout even in het voetlicht wil zetten, want zonder hem zou Essen in Beeld gewoon niet mogelijk zijn geweest. De cijfers spreken voor zich. Zelf vind ik het vooral jammer dat ik niet (nog) meer foto’s heb kunnen maken dit jaar. Niet omdat ik zo graag de top-5 had gehaald, wel omdat er nog heel wat foto-ideeën in mijn hoofd zitten…

Essen 850 ? Het is mooi geweest !