Ik weet niet wat ik de leukste “discipline” vind in de lokale politiek : begrotingen en rekeningen analyseren of reglementen (her)schrijven. Deze week heb ik me alleszins kunnen uitleven, want naast een commissie financiën stond er ook een commissie cultuur op het programma, met het nieuwe reglement voor de uitleendienst (van feestmaterialen zoals nadarhekken, maar ook van sportmateriaal, audio-visueel materiaal…). De commissie is in theorie zoals alle andere evenredig samengesteld, maar in de praktijk was de verhouding gisteren 3 N-VA/PLE, 1 CD&V, 1 sp.a en 1 Groen! – een goed uitgangspunt voor een constructieve dialoog…

Het reglement heeft al een hele lijdensweg ondergaan, en achteraf gezien kan je je de vraag stellen of het wel de moeite was om eraan te beginnen. Maar eens het begin gemaakt, moest het proces natuurlijk worden afgerond. De adviesraden hebben zich allemaal heel grondig van hun taak gekweten, en het oorspronkelijke voorstel ingrijpend doen wijzigen;

In de vorige gemeenteraad werd het punt gelukkig uitgesteld, want dat heeft de diensten de kans gegeven een degelijke nieuwe versie te maken – en mij om daarvoor een uitgebreide input te leveren. Waarbij we het proces uiteindelijk in de commissie op een degelijke manier hebben afgerond. Ik houd er het gevoel aan over dat ik nuttig werk heb verricht als raadslid, al zou ik de tekst nog wat meer gestroomlijnd hebben als ik van bij het begin de pen (mee) zou hebben vastgehad. Maar ik herken me wel in deze tekst (zou dat voor degenen die aan de oorsprong liggen van de wijziging ook gelden ?). Hopelijk werkt het reglement nu ook in de praktijk en houden de verenigingen er bij de toepassing ook een goed gevoel aan over. Als er problemen zouden opduiken die aan het reglement zelf liggen, dan sturen ze het maar terug naar de afzender.