Eerst en vooral : een welgemeend dankuwel aan al wie op de SLP en op mij in het bijzonder heeft gestemd. En ik bedank natuurlijk óók degenen die mijn goede raad om niet op mij te stemmen hebben opgevolgd – ze waren met heel veel…

It’s better to try and fail than to have never tried at all. We moesten met SLP proberen om ons eigen sociaal-liberale verhaal aan Vlaanderen te verkopen. We wisten dat het een heel moeilijke opdracht zou zijn. Het partij-apparaat kreeg zware klappen in de laatste maanden van 2008. Een half jaar later klaarstaan om de kiesdrempel te overwinnen was geen evidente opgave. We maakten goede lijsten, maar ze waren niet sterk genoeg om het verschil te maken. De campagne zat bijzonder goed in elkaar, maar ook dat volstond blijkbaar niet. In elk geval heeft het geen zin om de klok te willen terugdraaien, het verleden te willen veranderen. Er hebben heel veel mensen keihard aan gewerkt de voorbije weken, en die verdienen alleen maar waardering, zowel degenen die voor de schermen stonden als zij die in de coulissen het beste van zichzelf hebben gegeven.

De uitslagen zijn er nog niet helemaal. Het zal wel degelijk zijn belang hebben waar we stranden. Maar goed zal het niet worden. Maar ik had mezelf voorgenomen dat ik maar één keer als kamikazepiloot wilde dienen, en er dan ook voor zou gaan. Soms moet je in de politiek namelijk zeer helder voor je eigen idee gaan, maar keer op keer te pletter slaan is ook geen optie. Wat dit voornemen naar mijn toekomstige engagement in de nationale politiek toe betekent, is niet zo duidelijk. Het is altijd gezond om wat afstand te nemen, en dat ga ik dan ook doen – zelfs letterlijk, de komende dagen. Daarnaast zal de discussie in de partij over de toekomst ongetwijfeld (nog maar eens) gevoerd worden, en die zal ik alleszins geboeid volgen. Het sociaal-liberalisme in Vlaanderen is niet dood, maar de manier waarop het verder zal leven zal nog moeten blijken.

Het doet me ondertussen veel plezier dat de collega’s van N-VA héél goed scoren vandaag, en daar feliciteer ik hen heel graag mee. Het is de historische verdienste van Bart De Wever, nu al, om de Leeuwenvlag terug uit de handen van Dewinter en consoorten te hebben gerukt (en hen te hebben achtergelaten met het rafelige extreem-rechtse franje). Knap werk !

Daarnaast heeft de Vlaming vooral gekozen voor de zekerheid van CD&V. Niet mijn keuze, uiteraard, maar wel een eerbare optie die we moeten respecteren. Kris Peeters heeft Yves Leterme gewoon doen vergeten, en dat is geen geringe prestatie.

Niet alleen de SLP, ook Open Vld, sp.a en Groen! blijven ondertussen achter met zeer veel vragen. Alle drie hebben ze nood aan een modernisering. Met een herrijzenis van Steve Stevaert ? En wat is de rol van Guy Verhofstadt in de Vlaamse politiek ?

En ik nu ? Ik had en heb geen grote politieke ambities op bovengemeentelijk niveau – en vandaag zal daar uiteraard niet onmiddelijk veel aan veranderen. Ik ben de voorbije weken vooral gemeenteraadslid voor N-VA/PLE gebleven, en dat was ook altijd de bedoeling. Het is heel duidelijk dat ik dat morgen meer dan ooit voluit zal zijn. Hoe de uitslag vandaag ook zou geweest zijn, er zou daaraan niets zijn veranderd. Ik heb gisteren ondermeer collegestukken ingekeken en een voorstel uitgewerkt, en dat is het soort werk dat mij het meest blijft boeien. Ik blijf de Essense kiezers namelijk bijzonder dankbaar dat ik in 2006 het voorrecht gekregen heb hen te dienen, en dat vertrouwen wil ik in geen geval beschamen.