Zeven jaar lang kwam ik elke werkdag in het Centraal Station in Brussel. Vergane architecturale glorie, een perronkelder die tot de lelijkste ter wereld moet behoren. Een jongen van 17 werd er vermoord omdat hij zijn mp3-speler niet wilde afgeven. Zou ik zelf wél hebben gereageerd als ik er net op dat moment zou zijn voorbijgekomen, of zou de trein op spoor 5 toch voorrang gehad hebben ?

Je kan er allerlei theorieën over bedenken en politieke conclusies aan verbinden. Dat moet ook wel gebeuren. Vooral over de opvoeding van sommige jongeren, ook Maghrebijnse, valt wel wat te vertellen. Gelukkig heeft mijn partijgenoot Fouad Ahidar (Spirit) al snel ingezien dat een gebaar vanuit de allochtone gemeenschap nodig was. Verder is er ook wel iets te zeggen over de bewaking van Brussel-Centraal, waar opvallend veel minder agenten dan in het Noord- of Zuidstation rondlopen.

Maar al die discussies en ook de Stille Mars van vandaag brengen Joe niet terug. Zoals het verkeersbeleid de slachtoffers die dit weekend op de wegen vielen, ook niet terug zal brengen. Al wat je kan doen, is even stilstaan bij wat familie, vrienden… van hen moeten doorstaan. Maar ook dat helpt niet.