Ibrahim Rugova, president van Kosovo, is overleden. Een man van vrede in een regio die de voorbije 15 jaar vooral veel geweld heeft gekend. Maar waar uiteindelijk al bij al succesvol internationaal is ingegrepen. Vanuit mijn werk volg ik het werkgelegenheidsbeleid in Zuid-Oost-Europa wat mee op. Waaruit ik leer dat een aantal landen daar grote vooruitgang maken, terwijl enkele andere nog op gang moeten komen. Maar zelfs de ingewikkelde puzzel die Bosnië-Herzegovina is, wordt bijgegestuurd en gaat langzaam de goede richting uit. Alleen, en dat wordt weleens vergeten, is het perspectief op toetreding tot de Europese Unie daarbij de essentiële motor. Ook de definitieve oplossing die voor Kosovo (formeel een Servische provincie, de facto een internationaal protectoraat dat functioneert als een onafhankelijke staat) wordt gevonden, welke kant die ook uitgaat, zal alleen voor iedereen aanvaardbaar zijn mits uitzicht op EU-lidmaatschap. De EU, en een verdere uitbreiding daarvan, is een noodzakelijke voorwaarde voor (verdere) vrede in Europa. De “euroskeptici” van allerlei slag knopen het best in hun oren.

Rugova was een gedreven nationalist, die de belangen van zijn volk voor ogen hield én ze in een realistisch en pacifistisch perspectief kon plaatsen. Zeer terecht gaat Vlaanderens buitenlandminister Geert Bourgeois naar zijn begrafenis.