“Thuis heb ik nog een ansichtkaart…” schreef ik hier twee weken geleden. Een kerk, een kar met paard… Wat er zeker niet op die kaart stonden waren appartementsblokken. Of neen, meergezinswoningen heten die in het jargon. Al waren die er dan waarschijnlijk weer wel. Maar eigenlijk waren het eengezinswoningen waar meer dan één gezin woonde. Dus zal ik ze toch maar appartementen noemen. Al gaat dit stukje over het document dat “Ruimtelijk Uitvoeringsplan Meergezinswoningen” moet worden…

Laat het u vooral niet verwarren. Daarvoor is het namelijk net iets te belangrijk, dat “RUP”. Zo belangrijk dat ik zelfs na tien jaar erop te hebben gewacht nog blij ben dat er eindelijk een ontwerp van op tafel ligt. Over die tien verloren jaren heb ik het hier al gehad, en ik zal de politieke analyse ongetwijfeld nog meermaals maken, maar nu ga ik het langs de positieve kant bekijken : dinsdag lag op de raadscommissie “omgeving” het RUP voor dat de bouw van appartementen in Essen-Centrum tot de hoofdstraten moet beperken. Héél goed nieuws voor wie zoals ik de overdreven “appartementering” verantwoordelijk houdt voor de te sterke bevolkingsaangroei en de daarmee gepaard gaande mobiliteitsproblemen in Essen. En voor het verlies van het eigen karakter van onze gemeente. En voor de druk op het bouwkundig erfgoed. Kortom, voor de ver(voor)stedelijking van Essen.

Het RUP is zonder meer één van de belangrijkste documenten die we deze legislatuur in de gemeenteraad gaan behandelen. In de commissie heb ik tot mijn vreugde ook geleerd dat wellicht ruim meer dan de helft van de gemeenteraadsleden vinden dat het gerust nog wat strenger mag, met nog minder plaatsen waar nieuwe appartementen (naast de al gebouwde en vergunde die gewoon blijven staan) mogelijk zullen zijn. In de Kerkstraat, bijvoorbeeld. Ten noorden van Hondsberg. Op de gronden achter de Heikantstraat. In de Molenakkerstraat. Ik zou nog meer plekken kunnen opsommen, en heb dat ook gedaan – en voelde me wel goed als het meest “groene” commissielid (jammer dat Philip Peeters er niet bij was om samen aan de kar te trekken, trouwens).

Mijn vrees is dat die grote helft van raadsleden uiteindelijk door de politieke molen vermalen wordt, tussen de molenstenen van meerderheid en oppositie, van partij- en andere belangen. Maar vandaag ben ik optimistisch. Na 15 jaar volle kracht vooruit wordt de bestelling van remmen voor de appartementeringstrein voorbereid. En we kunnen nog altijd voor een krachtig model met stevige remkracht kiezen. Ok, de trein in achteruit zetten kan niet. Maar toch : hoop doet leven !