Veni, Vidi, Fini
Yves Leterme heeft ontslag genomen als formateur. Ik heb altijd verwacht dat CD&V uiteindelijk N-VA onder druk zou hebben gezet om het premierschap voor Leterme voorrang te geven op te veel staatshervormingshonger – eventueel via formules zoals een N-VA dat niet zelf in de federale regering stapt (die ministerportefeuille is toch niet echt belangrijk voor hen) maar wel mee de meerderheid levert. Maar blijkbaar is het besef dat het gunstige electorale klimaat voor een groot deel aan N-VA te danken is zo groot, dat men er de beeldvorming als ware een “N-VA/CD&V” voor over heeft. Ik kijk met ver- en bewondering naar het spel dat N-VA speelt en hoop voor hen dat ze hun hand uiteindelijk niet aan het overspelen zijn. Als (áls)het kartel toch in de regering zal stappen, zal dat hoogstwaarschijnlijk niet met méér staatshervorming zijn dan nu in de drie vragen van Leterme zat. Misschien zal later blijken dat nu even slikken verstandiger was geweest dan de niet-zo-heel-vette vis nog enkele weken te laten rotten (rotte vis doorslikken vergt heel wat lepels suiker).
De laatste dagen waren alleen maar bedoeld om de Zwarte Piet, in deze tijden niet alleen in de politiek een frequent verschijnsel, door te spelen naar franstalige kant. Meester-tacticus Didier Reynders heeft de eer beleefd geweigerd zodat Joëlle Milquet eens te meer “Madame Non” mocht spelen. Maar dat doet weinig afbreuk aan de realiteit dat Leterme vooral door de eigen achterban is teruggefloten. De mededeling van zijn kartel dat ze alleen met hem als premier in de regering stappen, doet me daarbij trouwens wat denken aan voetbalclubs die “alle vertrouwen in de trainer behouden” : meestal betekent dat dat men de lijst van afgestudeerden van de Heizelschool alvast heeft opgevraagd.
Hoe moet het nu verder ? De liberale partijen hebben tot nu toe een zo goed als foutloos parkoers gereden. Open Vld heeft zich niet de slechte Vlaming getoond, de MR ook niet de al te toegeeflijke Franstalige. Maar ze zeiden wel samen “ja” op het ultimatum van vandaag. Een federale regering -als die er ooit komt- zal een sterke (rechts-)liberale as hebben. Het lijkt me logisch dat daartoe nu een liberaal formateur wordt aangesteld. Volgens mij doemt aan de horizon dan overigens eerder een paars-groene regering op dan een blauw-oranje-groene. En wat heeft Leterme dan bereikt ?