Even terug naar de gemeenteraad van 25 september 2018.  De laatste voor de gemeenteraadsverkiezingen.  Op de agenda staat het wegtracé dat noodzakelijk is om een nieuwe verkaveling in de Heikantlaan mogelijk te maken.  Uiteraard gaat de discussie meer over de verkaveling zelf dan over de weg : de weg is niet echt omstreden, maar zonder die weg komt er geen verkaveling.  Het komt tot een opmerkelijke stemming : het tracé wordt goedgekeurd met 13 stemmen vóór (10 CD&V, 2 Vooruit/sp.a en 1 Belang), 10 tegen (8 N-VA/PLE en 2 Vooruit/sp.a) en 1 onthouding (N-VA/PLE).  Bij de tegenstemmers Arno Aerden (Vooruit/sp.a), toen nog geen schepen.  Een analyse van de stemming leert dat de houding van Vooruit/sp.a cruciaal was : hun stemmen leggen de balans vast.  N-VA/PLE had weliswaar 2 tegenstemmen extra kunnen leveren (één onthouding en één afwezige) en ook het Belang had tegen kunnen stemmen, maar dan nog bepaalt het stemgedrag van de socialistische fractie het eindresultaat.

Uiteraard is een fractie waarin twee leden vóór stemmen en twee tégen niet meteen gebruikelijk bij een stemming.  Blijkbaar gebeurt het nochtans in goede verstandhouding, want allen gaan in de volgende weken eensgezind de verkiezingsslag aan.  Zodat vermoed moet worden dat coalitiepartner CD&V een duidelijke grens had getrokken : wie hoopte met hen mee in de meerderheid te belanden na de verkiezingen (Vooruit/sp.a en op dat ogenblik ook het Belang !) mocht de verkaveling niet bemoeilijken.  Achteraf gezien een onnodige prijs : CD&V zou ook zonder de verkaveling opnieuw een meerderheid hebben gemaakt met de socialisten, want een eventueel akkoord met N-VA/PLE over de betrokken verkaveling zou wellicht nog moeilijker zijn geweest.  En het Belang vervelde opnieuw van Essens naar Vlaams, maar mee besturen zat er ook al op geen enkel moment in.

Met het goedgekeurde wegtracé op zak levert het uittredende schepencollege (CD&V en de twee leden van Vooruit/sp.a die vóór hebben gestemd) snel de vergunning af, weliswaar met iets strengere voorwaarden dan in de aanvraag.  Maar aan het grote bezwaar van de tegenstanders, een te grote bouwdichtheid die niet bij Heikant past, wordt ten gronde niet tegemoetgekomen.

Er ligt dus op dat moment dus een verkavelingsvergunning, maar zowel de aanvrager als de buren gaan in beroep.  Dat beroep belandt bij de Deputatie van de Provincie Antwerpen (een coalitie van N-VA en CD&V) die beslist om in grote lijnen de beslissing van de gemeente te respecteren – een grondhouding die de provincie meestal terecht aanneemt.  Ondertussen is Arno Aerden overigens schepen van ruimtelijke ordening geworden.  Er wordt een nieuw beroep aangetekend bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen, die de beslissing van de Deputatie op formele gronden vernietigt.  De Deputatie doet de beslissing over, zonder inhoudelijke aanpassingen.  Een nieuw beroep bij de Raad wordt opgestart, maar later ingetrokken.  De vergunning die in 2018 wordt afgeleverd wordt zo begin dit jaar definitief.  Wanneer de uitvoering ervan op het terrein start, betekent dat uiteraard een schok voor heel wat omwonenden.

Het dossier kwam gisteren ter sprake op de gemeenteraad.  CD&V-fractievoorzitter Steff Nouws wilde weten of er iets onwettigs gebeurt.  Het college stelde hem gerust, en ik kan me daarbij aansluiten : dat is niet het geval, de afgeleverde vergunning wordt gewoon uitgevoerd.  Ook Geert Vandekeybus stelde vragen, en als antwoord daarop gaf de burgemeester nog aan dat het college sinds 2018 op geen enkel moment een standpunt moest innemen hierover, en dat dus ook niet heeft gedaan.  Vervolgens verborg Arno Aerden zich daarachter om te stellen dat hij nog altijd, zoals in 2018, tegen het verkavelingsplan in.

Daar gaat hij te kort door de bocht.  Het college moest inderdaad niets doen, maar het kón dat absoluut wel.  Het kon tussenkomen in de beroepsprocedures en uitleggen dat de gemeente van inzicht was veranderd.  Het had kunnen aanhalen dat in het kader van de opmaak van het beleidsplan Ruimte de wenselijkheid van verdichting in Heikant in vraag wordt gesteld.  Het is niet zeker dat dit een doorslaggevend argument zou zijn geweest, maar het had wel gekund – en zo zou de nieuwe schepen van ruimtelijke ordening minstens duidelijk hebben gemaakt dat zijn mening meetelt, dat het een verschil maakt dat iemand van Vooruit bevoegd is voor het beleidsdomein, dat hij -met andere woorden- niet voor spek en bonen in het schepencollege zit.

Niet dus.  Meer nog, in het beleidsplan Ruimte dan in opmaak is (en dat verder heel veel goede zaken bevat, het moet gezegd) wordt de rol van Heikant als te verdichten aanhangsel van het Centrum grotendeels bevestigd.  Een trendbreuk voor Heikant is iets voor de toekomst, als alle plannen van alle promotoren zijn uitgevoerd.  En als het dus te laat is.

Niemand kan helemaal vrijgepleit worden van alle verantwoordelijkheid, maar voor het veranderde uitzicht van Heikant van 2007 tot vandaag en morgen is de rol van Vooruit cruciaal.

Het enige dat de gemeenteraad over de nieuwe straat nog zal mogen beslissen is overigens de naam van de nieuwe straat.  Ik ga voor de Mooiebomenweg.