Met al dat getrouw van de voorbije weken is één van de beste politieke soapseries van de voorbije jaren een beetje aan me voorbijgegaan.  Maar zoals dat met soaps gaat, kan je zonder al te veel moeite nadien terug inhaken.  Brexit dus.  De Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk bereikten een akkoord.  Dankzij EU-onderhandelaar Michel Barnier en de wellicht tot grote verbazing van de Britten zeer sterke eensgezindheid bij 27 overblijvende EU-landen ziet dat akkoord er van Europees perspectief helemaal uit zoals het moet : het beperkt de schade langs EU-kant zoveel mogelijk, zonder iets van de eigen principes op te geven en zonder het verlaten van de EU voor welk ander land dan ook tot een aantrekkelijk perspectief te maken.  Het raakte het voorbije weekend dan ook netjes goedgekeurd door de 27 achterblijvers.

Binnen het VK zal de goedkeuring wellicht nog wel wat meer voeten in de aarde hebben.  Premier May kreeg de regering achter zich, maar na de opstapgolf van enige tijd geleden, waarbij ze onder meer Boris Johnson verloor, schoot ze er opnieuw een reeks ministers bij in.  Waaronder de tweede Brexitminister die niet in staat bleek ook enige verantwoordelijkheid te nemen voor de Brexit die hij nochtans bij het referendum gesteund had.  De vraag of ze de deal door het parlement gaat krijgen, wordt in de pers dan ook meestal met “neen” beantwoord.  Ik denk eigenlijk dat het haar wel gaat lukken.  May is een overlever.  Ze heeft gelijk dat er maar drie mogelijkheden overblijven : deze deal, geen deal of geen Brexit.  Geen deal is een recept voor chaos.  Buiten enkele heethoofden wil niemand uitproberen hoevéél chaos juist.  Helemaal uitgesloten is het niet, want als er echt niets gebeurt, dan stapt het VK wel degelijk zonder overeenkomst in maart van volgend jaar uit de EU.  Maar de kans dat er aan de rand van de afgrond dan toch geopperd zou worden voor uitstel is groot.  Dat uitstel kan dan vervolgens alleen maar uitlopen op de twee andere mogelijkheden : de deal wordt alsnog goedgekeurd, of er komt geen Brexit.  Behalve enkele kosmetische wijzigingen lijkt het er niet op dat de EU de tekst nog zal heropenen.

De kans op geen Brexit lijkt me jammer genoeg ook niet zo groot.  Hoewel de meeste parlementsleden wellicht inzien dat het voor het VK veel beter is om in de EU te blijven dan een deal te sluiten waarin het land erg afhankelijk wordt van de besluitvorming in de EU zonder er impact op te hebben, lijkt de bereidheid om het resultaat van het referendum opzij te schuiven klein.  Een nieuw referendum zou een uitweg bieden, maar dat zou de drie mogelijkheden (de deal, geen deal, geen Brexit) moeten inhouden, en dat is niet evident.  Bovendien zou de EU bereid moeten zijn om de Brexitdatum te verschuiven (wat wellicht wel zou gebeuren als de vraag komt), want er is niet genoeg tijd meer om het nog vóór maart te organiseren.  Wellicht komt het er niet zonder regeringswissel.  En dat laatste is de sleutel : de Conservatieve Partij van May is als de dood voor verkiezingen, die wellicht door Labour zouden gewonnen worden.

Ik acht de kans reëel dat net daarom uiteindelijk de deal die de EU gisteren aanvaardde toch door het parlement wordt goedgekeurd.  Als een soort “prisoners’ dilemma”, waarbij het uiteindelijke resultaat voor niemand optimaal is.  Hopelijk loopt het toch nog anders, en blijft het VK in de Unie.  Maar als je vandaag mijn inschatting vraagt, dan denk ik dus dat de deal het gaat halen.  Ook al staat er op dit moment wellicht minder dan één derde van de parlementsleden achter…