Een gemeenteraad op het scherp van de snee gisteren, die meer dan had gemoeten in het teken stond van oktober 2012. Inderdaad, dat is over meer dan een jaar – al te vroeg om ons er nu al blind op te staren.

Toen ik naar de raad vertrok heb ik met, letterlijk op de drempel van mijn achterdeur, even afgevraagd wat ik wilde bereiken. Achteraf moest ik vaststellen dat dat ook gelukt was. Tevreden ? Neen, toch niet. Dat zit zo…

Ik had mezelf voorgenomen om het dossier “lokaal dienstencentrum” op scherp te zetten. Om duidelijk te maken dat er keuzes gemaakt moesten worden. “Aaieren of joeng” om het eens op zijn Antwerps te zeggen. Dat lukte : het voorstel dat we hadden ingediend had het schepencollege en de OCMW-voorzitster aan het denken gezet. Achter de schermen versterkte het volgens mijn aanvoelen ook de positie van degenen die vóór een degelijk LDC zijn, en dat was de bedoeling. Opdracht min of meer volbracht. Maar op de raad zelf probeerde de meerderheid ons het verwijt te sturen dat we puur om electorale redenen tegen een snelle realisatie van het dienstencentrum zijn. Ik slaagde er niet echt goed in om die aanval te pareren. Nochtans zit er een patroon in : als wij vragen stellen bij de kwaliteit van een beslissing, krijgen we meteen te horen dat we tegenwerken. Dat is al te gemakkelijk, maar de juiste woorden om dat aan te brengen vielen me onvoldoende snel in.

Zo kwam de meerderheid er wel mee weg dat ze bijna letterlijk stelden dat het LDC te allen prijze voor de verkiezingen open moet zijn, hoe dan ook. Volgens mij schatten ze de Essenaren verkeerd in, die zien ook wel het verschil tussen “degelijk maar wat langzamer” en “snel oplapwerk”. Ik hoop dat op 14/10/2012 de nieuwe sporthal volop in gebruik is, maar dat zal me niet tegenhouden om te zeggen dat het hele dossier alles behalve van goed bestuur getuigt. En zo zijn er nog wel wat verhalen. Anderzijds ga ik het college niet verwijten dat een goed doordacht traject toevallig op de verkiezingsdag nog niet tot het eindresultaat heeft geleid.

Ik hoop dat er bij de opening van het LDC (voorjaar 2012 ?) heel wat lachende gezichten te zien zullen zijn. Ik hoop vooral dat de gebruikers niet teleurgesteld gaan zijn, omdat ze in een kaal gebouw voor veel minder terecht kunnen dan ze hadden gehoopt. En als het er wél goed uitziet, hoop ik dat degene die het hardst lacht niet de huisbaas is, die al die mooie investeringen met één vingerknip tot de zijne kan maken. Of zou u deze overeenkomst, en dan met name art. 7 ervan, vertrouwen ?

Geen gemakkelijk verhaal, heb ik gisteren ondervonden. Wel één dat verteld moet worden. Verkiezingen of niet…