’t Kan verkeren…

’t Kan verkeren…

Herman Van Rompuy als eerste voorzitter van de Europese Raad, voor het gemak “president” van Europa ? Het kan vreemd lopen. Hij was wellicht al lang tevreden met een fin de carrière van vier jaar Kamervoorzitterschap. Maar het toeval (en enige onkunde van zijn voorganger) maakte hem premier, en vandaag blijken plots zeer velen vooral te willen dat hij dat blijft. Terwijl anderzijds Sarkozy, Merkel en nog heel wat anderen in hem de ideale EU-Raadsvoorzitter zien.

Nu, ideaal : hij is ieders tweede keuze. Maar dat is natuurlijk nog lang niet slecht. Ik zou het hem eigenlijk wel gunnen. Hij is lang niet mijn favoriet politicus, maar de wat cynische onthechting waarmee hij in de Wetstraat 16 veblijft kan ik al bij al wel waarderen. Het is bovendien natuurlijk altijd een goede zaak dat een Vlaming een dergelijke functie kan en mag uitoefenen. We zijn er nogal sterk in om zelf aan de eigen hoge bomen te zagen, en dat vind ik sowieso een verkeerde houding.

Wat zou hij er zelf van denken ? Ik neem aan dat hij zelf vooral zéér verbaasd is over wat er zich nu afspeelt. En ook wel de smaak zal proeven van de ultieme revanche op al wie hem al zo vaak net iets te vroeg heeft afgeschreven.

Wie hem eventueel moet opvolgen ? Ik denk dat Van Rompuy zelf best weet dat premier zijn van de(ze) federale regering ten gronde een onmogelijke opgave is. Waardoor het meteen iets minder belangrijk is wie de functie invult…

Reageren is niet mogelijk.