In Leuven stelt een schepen voor om de jeugdbewegingen “in te zetten” om het onkruid te wieden op stoepen en pleinen. De wet verbiedt immers pesticiden en de groendienst inzetten is te duur ! Het idee komt van een sp.a-er, maar het had even goed van iemand van een andere partij kunnen zijn. Voor heel veel politici zijn de jeugdbewegingen een verzameling van jongeren die in principe wel geëngageerd zijn maar zich toch vooral met onnuttige spelletjes bezighouden. Als goedkope werkkrachten voor allerlei goede doelen. Waarbij het bovendien “normaal” is dat ze een heel groot deel van hun energie moeten steken in het verzamelen van geld om hun eigen werking gewoon draaiende te houden (“ze moeten er maar iets voor doen”) terwijl dat anderzijds met allerlei regeltjes en beperkingen zo goed als onmogelijk wordt gemaakt. Want “overlast”, weet u wel.

Daar kunnen ze me nu nog eens echt kwaad mee maken, zie. Ook al is het misschien goed bedoeld. Gaston Van Tichelt stelde enkele jaren geleden voor om de jeugdbewegingen in te zetten als nachtwacht om op huis (en eventueel kinderen) te passen wanneer pa en ma een avondje uitgingen. Ook daarop heb ik toen behoorlijk furieus gereageerd. Ik moest er nu toch aan terugdenken, al ben ik ervan overtuigd dat Gaston zijn vergissing snel genoeg heeft ingezien zodat het wat onsportief is van mij om hem er nog eens mee om de oren te slaan…

Gewoon door er te zijn, gewoon door te doen wat ze doen (ja, vooral spelen dus), gewoon door jongeren de kans te geven samen iets op te bouwen -met vallen en opstaan, als het moet- dragen de jeugdbewegingen ongelooflijk veel bij aan het “maatschappelijk weefsel” van onze maatschappij.

Een groepje van zeven heeft doorheen mijn KSJ-carrière het geluk (?) gehad om mij met wat onderbreking vijf jaar lang als leider te hebben. Ze hebben alle zeven voor altijd een onvoorwaardelijk plaatsje in mijn hart veroverd – daar moest ik aan denken toen het voorbije weekend de tweede van de zeven in het huwelijksbootje stapte (tussen haakjes : het huwelijk op een vrij jonge leeftijd -24- lijkt aan een stevige “come-back” bezig). Eén haakte er door omstandigheden buiten zijn wil om vroeger af. En laat het nu net die ene zijn die zijn jeugd met een veel bochtiger parkoers heeft afgesloten en al eens in de sloot belandde – al lijkt die moeilijke episode gelukkig wat achter de rug.

Gewoon respect voor wat ze zijn en doen, en ondersteuning (financieel en op andere manieren) : dat is waar de jeugdbewegingen vanwege een gemeentebestuur recht op hebben. En laat hen dan vooral zélf bepalen wat ze met die vrijheid doen.