Ik heb er hier nooit echt over geschreven, alleen héél goed verborgen tussen de regels af en toe een beetje.  Daar waren goede redenen voor.  Maar nu dus wel, want het staat ook op Facebook – dat is tegenwoordig zoiets als het Staatblad én het Parochieblad in één.  Ik heb me verloofd met de liefde van mijn leven.  Die ben ik wat verder gaan zoeken, in Griekenland met name.  Of eigenlijk is Ioanna me hier komen zoeken, want we hebben elkaar toch vooral in Brussel leren kennen, in de marge van Europese vergaderingen.  Ik heb er wat langer op/mee gewacht, maar geluk komt dus al eens onverwacht.  Wat het wellicht alleen intenser maakt.

Dankzij haar heb ik ook Griekenland, de taal (daarover later meer) en de cultuur leren kennen.  Ook daarvan heb ik nog geen ogenblik spijt gehad.  De combinatie van de vele herinneringen aan rijke beschavingen met een prachtige natuur en ook gewoon een heel mooie architectuur op veel plaatsen is redelijk uniek.  Met een “autochtoon” rondreizen heeft bovendien als voordeel dat er in het zo al gastvrije land nog meer deuren opengaan.  Met als keerzijde dat je soms regelrechte prijsdiscriminatie ontdekt – menu’s in het Engels met hogere prijzen dan in het Grieks bijvoorbeeld (niet dat het dan duur wordt, dus laat u niet afschrikken).  Desalniettemin : de kerk die de hele dag gesloten is, maar de eigenaar van de krantenkiosk kent het telefoonnummer van de pastoor… het volstaat al eens om de kerk alsnog te bezichtigen.

Reistips ? De eilanden, natuurlijk.  Santorini is absoluut uniek.  Kreta heeft alles : de natuur (van bergen tot een stukje regenwoud), de archeologie, de stranden (Hawaii), het eten, de cultuur…  Hydra is vlak bij Athene en erg charmant.  Ook Angistri, waar we de voorbije dagen even passeerden, is mooi.  Kastelorizo is ver weg, maar wie een paar dagen tot rust wil komen kan wellicht nergens beter terecht.  Rhodos (en met name Lindos) mag ook bij op het lijstje.  In de Peloponnessos bezochten we onder meer Nafplio en Monemvasia : een eigentijdse stad en een vooral Ottomaanse versterking. De antiek-Griekse stad Delphi waar het bekende orakel zetelde.  Ook Galaxidi vond ik een aanrader.  Maar ik heb nog lang niet het hele land gezien !

Onze relatie heeft me ook hier ten lande (en een beetje verder) naar enkele concerten geleid.  Van Nana Mouskouri, tot twee keer toe (dat had ik zelf een aantal jaren geleden ook niet zien aankomen; een grote dame trouwens), en ook van de hier niet meteen bekende Yannis Kotsiras in Brussel en Maria Farantouri in de Roma in Antwerpen – waar ik voordien nooit was binnengeweest, tot mijn schade en schande.  Ioanna zal het me als grote Mouskourifan een beetje kwalijk nemen, maar de stem en muziek van Farantouri is ook op 70-jarige leeftijd uniek, en ook haar repertoire blijft erg aanspreken.  Ook al omdat ze veel muziek vertolkt van Mikis Theodorakis, die tekende voor een heel groot deel van het naoorlogse Griekse muzikale erfgoed.  Met die naam kom ik ook bij het concert dat we vorig jaar in Eeklo (of all places) bijwoonden van het Vlaamse Theodorakisensemble, met één Nederlands-Griekse (en uitstekende) bouzoukispeler, en verder alleen Vlamingen.  Een zeer indrukwekkend optreden, waar we beiden ongelooflijk van genoten hebben.

“With love come strange currencies…” is een songregel van REM waar ik vaak aan heb gedacht.  Al blijft de “currency” dezelfde voor wie van hier naar Athene reist (en gelukkig maar, gezien de recente Griekse geschiedenis), de liefde is wel met een land gekomen dat ik heel erg ben gaan waarderen.

Wie Griekenland uit elkaar haalt, zal op het einde zien dat er een olijfboom, een wijngaard en een boot overblijven… wat betekent dat je het met dat alles ook kan reconstrueren. (Odysseas Elytis).