Unizo Essen zette 2016 in met een nieuwjaarsreceptie. En ik stond op de gastenlijst. Afscheidnemend voorzitter Marc Wauters werd uitgewuifd, en met Tijl Van Loon kwam een generatiegenoot aan het roer van de Essense middenstandsvereniging. Essen heeft een actieve Unizo-afdeling, en daar mogen we zeker als beleidsmakers blij mee zijn. De winkels in onze gemeente zijn essentieel voor het economisch en sociaal weefsel van Essen. Een beleid dat hen helpt waar het kan zou dan ook een evidentie moeten zijn. Dat is het niet altijd in Essen. Samen met Open Vld pleiten we al een tijd voor een aanspreekpunt in het gemeentehuis, een ambtenaar die zich de lokale economie en de plaatselijke arbeidsmarkt aantrekt en de brug kan vormen tussen de schepenbank en de toonbank.

Ik hoorde op de receptie de kritiek dat politici alleen luisteren naar ondernemers als ze het argument van de werkgelegenheid gebruiken. Ik vind dat uiteraard belangrijk (dat ben ik aan mijn professionele zelf verplicht), maar ik vind de creatie van welvaart, de sociale functie van de bakker en de slager en het gewoon “smeren” van de samenleving (beeld je maar eens in dat je zelf je zalm zou moeten vangen en roken, om maar iets te noemen) even cruciaal. Het bloemetje dat we op de Dag van de Klant van de ene winkelier naar de andere brachten is dan ook bijzonder terecht.

Ik hoorde ook dat veel politici de ondernemingen niet kennen. Tja, de meeste professionele politici zijn inderdaad geen ondernemer. Ze zijn overigens ook geen werknemer of werkloze. Misschien combineren ook te weinig ondernemers hun zaak met een vrijwillig engagement in de (lokale) politiek. Al is dat wellicht ook niet altijd een evidente combinatie.

Ondernemers die wel de overstap naar de professionele politiek maken, raken vaak ontgoocheld. Omdat een gemeente, een partij of een ministerie niet werkt zoals een onderneming. Ik denk dat ze een fout maken. De analogie zit namelijk niet daar. De onderneming is niet de partij, maar de politicus zelf. Die heeft klanten en leveranciers, zakenpartners en tijdelijke of langdurige contracten. Klanten kunnen naar de concurrent verhuizen, en degene met wie je vandaag (in een coalitie bijvoorbeeld) samenwerkt, is morgen weer de concurrent.

Het doel is dan wel anders (het gaat erom de samenleving te verbeteren, niet om winst te maken), maar door er op die manier naar te kijken, ben ik zeker dat ondernemers zich in de politiek meer dan vandaag zouden kunnen waarmaken. Hoewel ik het met zo goed als geen enkel van zijn ideeën eens ben, toont Donald Trump dat vandaag misschien wel aan.

Overigens ken ik de wereld van de lokale middenstand wel een beetje. Ik heb genoeg tijd in het accountantskantoor van mijn vader doorgebracht, en naar zijn verhalen geluisterd, om vertrouwd te zijn met het wel en wee van wie als zelfstandige zijn of haar brood probeert te verdienen. Ik heb er veel waardering voor hen aan overgehouden, en soms ook wel een beetje afgunst naar de vrijheid en het gevoel van “loon naar werken” – en ook begrip voor hen die soms het gevoel hebben dat de samenleving het hen onredelijk moeilijk maakt.

Ik wens de Unizo-afdeling en haar nieuwe voorzitter een succesvol 2016 toe !