Ik geef het toe, dit tekstje werd met een paar weken geantidateerd. Maar ik wil toch nog even terugblikken op het Paasweekend. Onder meer omdat ik de inzet van de Esakmensen die op Paaszaterdag de 10 Mijl organiseerden even wil onderlijnen. Ik heb hier al wel eens mijn waardering uitgesproken voor wat onze atletiekclub met een beperkt aantal mensen realiseert. De 10 Mijl verhuisden van het najaar naar het Paasweekend, en van Horendonk naar Essen-Statie. Wat mij betreft een goede keuze, omdat de wedstrijd zo meer “midden de mensen” terecht kwam.

Ik mocht zelf als seingever het verkeer mee in goede banen leiden op het kruispunt Oude Baan – Molenstraat – Kerkstraat – Beliestraat. Met een Oude Baan die volledig was afgesloten aan de Heikantstraat, een Kerkstraat waar niemand nog in mocht en een Beliestraat die een eenrichtingsstraat was geworden toch niet zo evident. Ik vond het nochtans wel aangenaam. En wie krijgt de kans om eens zo dicht bij het eigen huis het verkeer te regelen ? Ik heb er wel het besef aan overgehouden dat seingever zijn bij de zoveel sneller verlopende wielerwedstrijden geen evidente opdracht is. Mijn symbolisch pet af dus voor al wie die taak af en toe of regelmatige op de vrijwillige schouders neemt.

Op Paaszondag heb ik de hele dag achter het fornuis doorgebracht. Met name over het dessert (de wat verrassende combinatie van ijs met olijfolie) ben ik erg tevreden. Paasmaandag bracht me traditioneel naar de voorstelling van De Spycker, waarna ik op de N-VA stand wat kiesjes ben gaan nemen van Artuur die daar fotogeniek stond te wezen. Ik heb zo het gevoel dat het pluchen roofdier nog wel eens in Essen gaat opduiken…