Nu de emoties over Essen een beetje gezakt zijn, wil ik toch ook even een blik over onze gemeentegrenzen werpen. In de eerste plaats naar onze dichte buren Kalmthout en Wuustwezel. Daar verschilt het verhaal niet zoveel van het onze : CD&V houdt stand, N-VA eet de rest van de oppositie op. Het verschil met Essen is de rol die sp.a en PLE hier spelen, maar dat verandert het beeld niet echt. In Kalmthout had ik natuurlijk wel verwacht dat Lukas Jacobs overeind zou blijven. Dat in Wuustwezel CD&V de meerderheid behoudt is wel zeer verrassend. In mijn ogen heeft vooral PLUS het laten afweten. Als zij zes jaar lang op onze manier oppositie hadden gevoerd, dan had Wuustwezel nu het ander bestuur dat het volgens mij nodig heeft.

Wat verderop komen we in de N-VA-gordel terecht. Met goede lijsten en sterke figuren wordt daar het potentieel helemaal waargemaakt. Rik Frans in Stabroek en Jan Jambon in Brasschaat pakken de sjerp. Maar dé overwinning van zondag wordt natuurlijk geboekt in ’t Stad zelf. Bart De Wever wordt burgemeester van Antwerpen.

Laat ik het eerst even over de verliezer hebben : Patrick Janssens was zonder meer een goede burgemeester. Zes jaar geleden was ik heel blij met zijn overwinning tegen het Belang, en ik denk dat er weinigen zullen ontkennen dat hij Antwerpen tien jaar lang goed bestuurd heeft. Dat moet zijn nederlaag bitter doen smaken. Bovendien is hij vooral in de rug geschoten, door de linkse kiezer die eerder voor Groen of PVDA opteerde – de doorbraak van die laatste partij is overigens een niet te onderschatten factor voor de toekomst. Janssens moet ook geweten hebben dat Antwerpen, in tegenstelling tot Gent, al heel lang de facto een centrumrechtse meerderheid heeft. En uiteraard is het bestaan en het beleid van de regering Di Rupo geen cadeau voor wie het tegen De Wever, of all people, moet opnemen. Ik hoop dat Janssens in de politiek actief blijft, want hij blijft een zeldzaam talent.

De Wever haalde terecht twee historische verdiensten aan : ervoor zorgen dat er geen socialist op ’t Schoon Verdiep zal zitten is één. Het is niet gezond dat partijen met een functie vergroeien, dus dat is belangrijk voor de democratie. Maar de tweede verdienste is groter : De Wever rekent andermaal af met extreem-rechts, deze keer in het hart van het Belang zelf, in Antwerpen. De Leeuwenvlag is definitief als democratisch symbool heroverd. Daarvoor verdient hij een standbeeld. Pal in Zurenborg.

Natuurlijk wacht hem geen eenvoudige bestuursperiode. De combinatie burgemeester-partijvoorzitter wordt niet evident, maar in het vooruitzicht van 2014 kan hij niet anders. Gelukkig haalde N-VA bestuurservaring van elders binnen, want ’t Stad alleen aan Liesbeth Homans overlaten vind ik niet meteen een goed idee. Vooral omdat N-VA, overal maar zeker in Antwerpen, voor de uitdaging staat om te bewijzen dat de partij niet alleen goed, maar ook béter kan besturen dan de anderen. Want het echte werk begint uiteraard pas nu.