De gemeenteraad van dinsdag leverde enkele pittige discussies op. Dat was onder meer het gevolg van een actieve inbreng van Ludwig Caluwé. Die zou eigenlijk vooraf even moeten verwittigen als hij van plan is om voluit mee te debatteren, dan kunnen we ons (nog) beter voorbereiden… Ondanks de scherpte eindigden de enige stemmingen bijna unaniem, met hoogstens één onthouding. Soms zijn dat overigens nog de meest veelzeggende en strategisch doordachte stemmingen, al moet je wellicht behoorlijk “insider” zijn om dat te zien.

Zoals dat gaat in bevlogen discussies kwamen er ook hoogdravende woorden aan te pas : het woord “historisch” viel. Misschien ook wel terecht : zowel de aankoop van een eerste stuk grond waarop het fietspad naar Hoek moet komen als het advies op het provinciaal RUP voor de weekendzone zijn cruciale stappen in dossiers die al heel lang aanslepen. En die elk op hun eigen manier ook “verrot” zijn geraakt : de Moerkantsebaan via een zeer onzorgvuldige besluitvorming, de weekendzone via decennia van helemaal geen besluitvorming. “Eind goed, al goed” kan al lang niet meer, maar “eind beter dan bestaande toestand” zit er hopelijk wel nog in.

Scherpe woorden vielen ook omtrent het veel van een 200-jarige kastanjeboom bij de bouw van de nieuwe sporthal. Philip Peeters maakte zich daar terecht boos over : het verslag van de specialisten sprak zich er om technische redenen niet meteen over uit of de boom nu al dan niet ziek was, maar gaf aan dat ze begrepen hadden dat hij “toch weg moest” terwijl dat niet het geval was. Achteraf bleek de boom alvast kerngezond. Iemand had bij het lezen van het verslag moeten zien dat er iets niet klopte en dat de boom perfect had kunnen blijven staan. De boom is dus wegens nalatigheid gesneuveld, en dat is niet aanvaardbaar. En een gemeente die vorig jaar nog een pv aan de broek kreeg voor illegale boomkap, zou vanzelfsprekend zijn lesje geleerd moeten hebben. Maar dat Philip er kwaad opzet in zag, vond ik ook niet correct. Dat was ook niet nodig, het is zo al erg genoeg.

200 jaar gaat hij nog niet mee, maar met 30-jarig dienst is gemeentesecretaris Ronny Frederickx ook een monument. Van “omzagen” is gelukkig geen spraken – al moet hij soms in de gemeenteraad wel het gevoel hebben dat er zagen worden gespannen. Hij werd terecht even in de bloemetjes gezet, al kreeg hij van het college zowat het typevoorbeeld van een “fout cadeau”. Een mooie grenspaal nochtans, symbool van onze gemeente. Maar de secretaris toonde aan dat hij als het moet ook een scherpe tong heeft, door er fijntjes op te wijzen dat hij vijf jaar geleden exact hetzelfde geschenk had gekregen. Laten we het er maar op houden dat het gebaar telt, en hem nog vele jaren toewensen !