Het begon in de gemeenteraad, maar nu blijkt ook mijn werkgever, de FOD WASO, ervan in de ban : de opmars van het kraantjeswater. Waar tot voor kort de vertrouwde flessen met rode of blauwe dop klaarstonden om de dorst der vergadertijgers te lessen, staan nu alleen nog enkele karaffen. Gevuld met een Cuvée Pidpa 2009, waarvoor het waterbedrijf de gemeente Essen ook met kunstige karaffen en een bijhorend glasservies heeft bedacht. Wat er in Brussel op het menu staat, daarnaar heb ik vooralsnog het raden.

De voordelen van de vrucht der watertorens zijn natuurlijk legio, maar bondig samengevat komt het erop neer zoals het in een onvolprezen dienstnota van de federale overheid te lezen stond : “om redenen van duurzaamheid en budgetbeheersing”. We zullen het begrotingstekort van Herman Van Rompuy weg moeten drinken, als ik het goed begrijp. Kraantjeswater is even gezond -zoniet nóg gezonder- en even verfrissend als Spa Reine of Chaudfontaine. Het kost ook minder, al verdenk ik Pidpa & C° ervan dat ze niet alleen jaloers zijn op het imago van de sjieke flessen mineraalwater, maar ook op de bijhorende prijs. Allen aan de kraan, dus ?

Nee, verdorie ! Want kraanwater is niet zomaar water, het is plat water. Het bruist niet, sprankelt niet, bevat niet de minste pit. Dat is een onaanvaardbare beperking van de keuzevrijheid. Je hebt mensen die zoute chips verkiezen, andere opteren voor paprika. Je hebt consumenten van appelen en van peren, liefhebbers van witte wijn of rode wijn, mannen (vooral mannen) die kiezen voor donkere of voor blonde Leffe – en voor dito vrouwen, maar dat doet in mijn verhaal niet zo terzake. In de Essense frituren kan je zelfs kiezen tussen “Belgische” of “Hollandse” mayonnaise. Dat laatste is een walgelijk zoete brei : een mens kan net zo goed kandijsiroop over de frietjes smeren. Maar dat is het punt niet : het mág, en dat is goed zo. Het recht om te kiezen, waar onze voorvaderen have en goed voor gaven, blijft overeind.

Even zo goed zijn er drinkers van plat water, maar net zozeer mensen die in eer en geweten hun water liever met koolzuurgas verkiezen. Door alleen Pidpa Reine te serveren, worden zij in hun vrijheid bedreigd. Ik zal niet zeggen dat zoiets in strijd is met de Rechten van de Mens. Maar dat is natuurlijk wel het geval : er moet een jurist te vinden zijn die dat waterdicht kan aantonen.

Bovendien zijn de nadelige effecten moeilijk te overzien. Ik besef dat er voorlopig nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar is verricht, maar het is natuurlijk zonneklaar dat plat water onafwendbaar leidt tot een futloze besluitvorming en tot slaapverwekkend kabbelende vergaderingen. Om uiteindelijk in een algehele vervlakking van de maatschappij uit te monden. Terwijl anderzijds het bruisen van het water ook tot sprankelende en vernieuwende ideeën inspireert, tot een opstoot van creativiteit en zo alleen daardoor al één van de essentiële motoren van vooruitgang is. Als de prik is uit de kan, is de wijsheid uit de man !

Het zou uiteraard wat overdreven zijn te stellen dat onze Westerse samenleving in gevaar wordt gebracht door het eenvoudigweg ontbreken van een beetje gas in het drinkwater. Maar laten we daarbij toch niet vergeten dat de Amerikaanse revolutie begonnen is met een dispuut over thee, en van daaruit in rechte lijn heeft geleid tot de atoombom, Guantanamo en Paris Hilton.

Het is nog niet te laat, maar het plat water staat ons wel reeds aan de lippen. Zullen alle waterkranen worden uitgerust met een knop om naast koud en warm water ook bruiswater te spuien ? Zullen de watermaatschappijen aan de overheden toestellen bezorgen waarmee zij koolzuurgas in perfect herbruikbare waterflessen kunnen spuiten ? Is het nog mogelijk een oplossing te bedenken die een catastrofe afwendt – of is de macht reeds te zeer in handen van platwaterhoofden die de koolzuurparels voor de zwijnen hebben geworpen ?

Het is pas fijn als er bubbels zijn, maar de tijd drinkt !