De sociaal-liberale partij waarvan ik lid ben heet sinds middernacht de SLP. Dat staat voor “sociaal-liberale partij” – wél zo duidelijk, natuurlijk. De vorige naam was, net zoals de naam daarvoor, onbruikbaar geworden. Jammer, eigenlijk hield ik er wel van. Ook de gebruikte kleur voor het logo sprak me wel aan. Maar de keuze voor SLP is erg verstandig, en het nieuwe logo is duidelijk en mooi. Meer moet dat niet zijn.

De SLP staat in 2009 voor een opgave die niet eenvoudig zal zijn. De kiesdrempel van 5% lijkt nu nog torenhoog, maar in juni zullen we er toch over moeten. Dat kan, want als de voorbije weken en maanden één ding hebben bewezen dan is het wel dat er nood is aan een partij die niet vastgeroest in in de bestaande structuren. Een een partij die de problemen niet creëert, maar meewerkt aan een oplossing.

Sociaal-liberalen vertrekken vanuit de vrijheid van iedereen, wat alleen zinvol is als de samenleving iedereen ook gelijke kansen kan geven. Die samenleving kan niet zonder een sterke overheid, en ook niet zonder de medewerking en de inzet van alle leden ervan, en dus moeten we die inzet ook aanmoedigen en belonen – want de kansen die geboden worden, moeten ook worden aangegrepen.

Zo’n samenleving heeft structuren en verbanden nodig, die mee vorm geven aan een gemeenschap waarmee mensen zich kunnen identificeren – zoals de Vlaamse gemeenschap. Maar die structeren moeten wel bijdragen aan ieders vrijheid, ieders kansen. En dat is in onze maatschappij vandaag nog al te vaak niet het geval. En de overheid kan haar rol in dit verhaal maar spelen als ze efficiënt en onpartijdig werkt. Ook op dat vlak is er nog heel wat werk aan de winkel.

Vlaanderen heeft de SLP broodnodig, maar daarvan moet de Vlaming de komende maanden dus nog overtuigd worden. De uitgangspunten moeten vertaald worden in concrete voorstellen, en worden uitgedragen door geloofwaardige mensen. Een mooie uitdaging om een nieuw jaar mee op gang te trekken.