Alle radio’s in mijn huis staan zowat voortdurend afgestemd op Radio 1, van de wekkerradio tot die in de badkamer. Maar vandaag of morgen moet ik de knoppen allemaal terug naar die zender draaien. Ondertussen staan ze immers op Studio Brussel, voor Music for Life. StuBru is sowieso de “second best” waar ik naartoe ga als men bij één een minder moment doormaakt, maar dezer dagen bleek de aantrekkingskracht bijzonder groot. Dankzij de wonderen van de digitale tv kon ik het trouwens ook bekijken, en ik betrapte er mezelf op dat ik af en toe gewoon zonder zappen een uurtje naar het glazen huis heb gekeken. De verklaring daarvoor zit in het ene adjectief waarmee je Music for Life helemaal kan beschrijven : hartverwarmend

Ik bedenk mij daarbij dat er eigenlijk helemaal géén politieke crisis is. Als mensen de mooiste, de leukste en de gekste dingen doen om geld te verzamelen om de wereld te veranderen, dan doen ze eigenlijk allemaal aan politiek. En ze doen dat bovendien veel en veel efficiënter dan wat ze er in de Wetstraat van bakken.

De energie en het engagement voor een betere samenleving is er, zeker bij veel jonge mensen. En heel veel van die jonge mensen vinden elkaar terug in de jeugdbeweging. Ontelbare Chiro’s, Scoutsgroepen, KLJ’s en gelukkig ook heel veel KSJ-KSA-VKSJ-groepen passeerden aan het glazen huis in Gent. Met ongelooflijk veel enthousiasme. Geen land ter wereld doet dat Vlaanderen na, en daar zouden we soms best wat trotser op mogen zijn. Zoals we ook best trots mogen zijn op onze openbare omroep, de VRT.