Een krantencommentator beschreef Yves Leterme vandaag als de slechtse naoorlogse premier, en die omschrijving valt moeilijk nog te overtreffen. Ik verneem net dat hij zijn ontslag heeft ingediend (alwéér).

Hoe is het in vredesnaam ooit zover kunnen komen dat zijn vertrek nu algemeen wordt gezien als eerste voorwaarde voor goed bestuur ? En wie zorgt ervoor dat de politiek in dit land opnieuw geloofwaardig wordt én erin slaagt om effectief te besturen – die twee hangen niet noodzakelijk samen, maar ze zijn wel allebei hoognodig.

Dit zijn sowieso zeer zwarte dagen. En wij Vlamingen komen er overigens niet vanaf met het excuus dat het “aan de franstaligen ligt”, want die spelen hoogstens een bijrol. De kortstondige terugkeer van de CVP-staat heeft voor een puinhoop gezorgd. En al pleit dit de andere partijen dan CD&V niet zomaar vrij, een terugkeer naar de oppositiebanken lijkt me voor de christen-democraten zeer noodzakelijk en gezond.