Om nog even terug te komen op de gemeenteraad : in de besloten zitting werd beslist om de jeugdvormingswerker die in dienst is van de vzw Jeugdwerking te ontslaan. Ik ga het debat uiteraard niet weergeven (dat vond immers achter gesloten deuren plaats) maar ik heb natuurlijk wel het recht om mijn eigen tussenkomst publiek te maken…

Je moet het je eens voorstellen : je wordt aangeworven door het gemeentebestuur als jeugdvormingswerker. OK, eigenlijk wordt je aangeworven door een vzw, maar dat is niet meer dan een administratief verschil – zo wordt het je ook gezegd. Je doet je werk naar behoren en je past je ook aan allerlei nieuwe omstandigheden aan : in plaats van een jeugdhuis beheren zit je na een tijd op de gemeentelijke jeugddienst. Dat alles nog steeds tot tevredenheid van de mensen met wie je samenwerkt. Met de jeugdsector, maar ook bijvoorbeeld in het kader van “Buitengewone Buurt”. Er komen nooit klachten, of tenminste niet voor zover ik als lid van de raad van bestuur van de vzw jeugdwerking, de wettelijke werkgever, weet. De opeenvolgende schepenen-voorzitters kunnen getuigen dat daar nooit een slecht woord over het functioneren is gevallen. Maar na een aantal jaren wordt er gezegd dat je ontslagen zal worden. Want daar gaat het wel degelijk over : als we ons voorstel niet goedkeuren, dan rest de vzw Jeugdwerking morgen niet anders dan de betrokkene te ontslaan. Punt. Zondermeer. Of neen, toch niet zondermeer : na eerst anderhalf jaar onzekerheid. Lekker motiverend, en toch is ze haar job goed blijven doen.

Ze wordt ontslagen om een puur administratieve reden : ze is door de verkeerde instantie in dienst genomen, en het gemeentebestuur wil dat rechtzetten. Eerst willen ze de hele vzw trouwens afschaffen, maar later blijken de alternatieven ook niet te werken. Dus de vzw mag blijven. Maar, stel het je eens voor, zelf moet je weg. Naar een andere oplossing is NIET gezocht. Je doet je job goed, en men zou je nog goed kunnen gebruiken, dankzij je kennis en je ervaring. Want er wordt ondertussen aan een nog ambitieuzer jeugdbeleidsplan dan voordien gewerkt. In jouw plaats wil men iemand lager gekwalificeerd aanwerven, zonder ervaring. Hoewel je zelf en je collega nu al overwerkt en overvraagd zijn, is er blijkbaar teveel deskundigheid op je dienst – dat we dat nog mogen meemaken. Tegelijk zie je dat er elders in het gemeentebestuur wel overgangstoestanden worden gecreëerd, en terecht, zodat bekwaam en ervaren personeel niet moet wijken omwille van een administratieve verandering. Denk maar aan wat er met de elektriciteitsregie gebeurd is. Maar neen, nu moet er blijkbaar een signaal worden gegeven dat bij de gemeente Essen mensen worden buitengezet op puur administratieve gronden.

“Het gaat niet om de persoon, wel om de administratieve organisatie”, hoor je zeggen. Maar je wordt wel als persoon ontslagen, natuurlijk. En opnieuw solliciteren voor dezelfde functie maar aan een veel lager loon kan je moeilijk van iemand verwachten. Het gaat hier ook over één persoon, niet over een reorganisatie waarbij allerlei personen en diensten betrokken zijn. Dat is een zuivere drogreden. Mij gaat het trouwens ook niet over de persoon. Het gaat over de manier van omgaan met personeel, los van administratieve toevalligheden. Al gaat politiek altijd over mensen, dat heb ik in het OCMW wel geleerd

Het kan wel anders. Op termijn komt de ideale personeelsinvulling er toch, zoals dat ook in andere diensten het geval is. We moeten ons er goed van bewust zijn wat voor signaal deze toestand geeft naar het personeel, naar de jeugdsector, naar de hele gemeenschap eigenlijk. Het kan anders, efficiënter en menselijker.