Gisteren gemeenteraad. Ik ben al bij al tevreden over het verloop ervan. Een nieuwe sportvloer in de Heuvelhal was sinds de actie “Sportvloer NU !” sowieso onafwendbaar geworden bij gebrek aan argumenten om er géén te leggen. Alleen de tijd had de vloer nog kunnen tegenhouden, en door de druk stevig op de ketel te houden is dat door N-VA/PLE en Groen! afgeblokt. We hebben er hard voor moeten werken, maar we zijn er dus geraakt.

Mijn voorstel (samen ingediend met Willy Hoppenbrouwers) voor de verkeersafwikkeling in de nieuwe wijk Molenheiken heeft het niet gehaald. Dat had ik ook niet echt verwacht. Ik beschikte blijkbaar ook niet over het volledige dossier. Dat komt ervan als het principe af en toe nog steeds lijkt te zijn om raadsleden alleen het strikte minimum aan informatie te geven waar ze om hebben gevraagd. Dat leidt dan soms tot minder dan het minimum. Ook in een ander dossier ontbrak een advies, vernamen we op de raad. Een goed bestuur begint bij dat soort details.

De discussie over het bestuursakkoord was redelijk overbodig, maar vooral Gino Veraart was toch interessant toen hij liet blijken er ook niet helemaal gelukkig mee te zijn, en door toe te geven dat er op het vlak van “open bestuur” de voorbije weken kansen zijn gemist. Ik hou wel van dit soort eerlijkheid, en het is iets te gemakkelijk om hem nu te verwijten dat hij daar maar eerder aan had moeten denken. Iedereen heeft het recht om fouten te maken, een recht waar ik ook wel eens gebruik van maak en ongetwijfeld nog zal maken. Maar geen rechten zonder plichten, met name die om uit je fouten te leren. De samenstelling van het overlegcomité gemeente-OCMW was op dat vlak een gemiste kans. Niet omdat ik daar nu zo graag zelf in zou zitten, wel omdat het symbolisch belangrijk is. En omdat het OCMW best wat extra steun had kunnen gebruiken !