Gisteren de voorlaatste OCMW-raad van deze legislatuur. Of komt er eentje extra voor het budget 2007 ? Komt er wel een budget 2007, nu de gemeente van plan lijkt om geen begroting te gaan maken ? Een OCMW-budget moet volgens mij wél mogelijk zijn, daarvoor is de consensus in de raad groot genoeg…

Hoewel, ik belandde tijdens de raad in een tien tegen één situatie. Op zich vind ik dat niet erg, zelfs eerder amusant, maar ik ben er wel van overtuigd dat er een verkeerde beslissing genomen is. En dat vind ik wel erg, natuurlijk. Waar gaat het over ? Een aantal maanden geleden nam het OCMW, na een initiatief van voorzitter Jos Van Loon, zich voor om het voormalige klooster van Sint-Michael om te vormen tot woningen. Voor alleenstaanden, in principe. Een goed idee, waar we allemaal achterstonden. Waarbij ik gesteld had dat het belangrijk was om de doelgroep duidelijk af te bakenen, want daarover waren de ideeën nog niet erg duidelijk. Maar het was de bedoeling om een antwoord te bieden op de hoge huurprijzen en om woningen beschikbaar te hebben om te kunnen aanbieden aan de asielzoekers die Essen toegewezen krijgt.

Als we de tijd hadden genomen en goed hadden nagedacht, zouden we ongetwijfeld tot een degelijk en breed gedragen project zijn gekomen. Doch plots werd er roet in het eten gegooid. In de vorm van een subsidie dan nog wel. De federale overheid besliste om doorgangswoningen te subsidiëren. Ook weer een goed idee, maar soms is één plus één in de politiek niet twee en zeker geen drie, maar nul. Aan die doorgangswoningen werden immers strikte criteria gekleefd : mensen mogen er maar drie maanden wonen (één keer verlengbaar), en de woningen zijn niet bedoeld om asielzoekers te huisvesten. Of om de huurprijzen te drukken…

Nu kunnen we wel enkele dergelijke doorgangswoningen gebruiken. Maar de idee om alle 15 voorziene woningen in dit keurslijf te duwen is volgens mij gewoon onverantwoord. We hebben gewoon geen 15 dergelijke woningen nodig in Essen. Het argument dat er elke maand wel enkele mensen zijn aan wie we een dergelijke woning zouden willen aanbieden, is een mooi staaltje van dubbeltellen : het zijn elke maand grosso modo dezelfde mensen ! En bovendien, als ze er maar zes maanden mogen in wonen, dan moet er nadien toch weer een structurele oplossing worden gezocht. 30 keer per jaar.

Als we nu al eens 5 van de woningen als doorgangswoning bestempelen, en daar subsidie voor aanvragen. Of 8, desnoods. Maar neen, 15. Ik kreeg nog net gedaan dat er “maximum 15” werd genoteerd. Maar uit de hele bespreking bleek dat de subsidie doorwoog op het nut van de bestemming. Ik vrees voor leegstandswoningen. Of voor een beleid dat te snel een woning aanbiedt, ook als de brokken (in de gezinsrelatie bijvoorbeeld) nog kunnen worden gelijmd.

Of hoe een zinvolle subsidie een zinvol project kan beschadigen. Niet alleen liefde, ook geld maakt soms blind.