Sinds vorige week is Koen Meulenaere terug in Knack. Dat maakt dat het blad voor mij weer nét zijn prijs waard is. Meulenaeres rubriek werd een tijdje geleden afgevoerd, officieel op vraag van de auteur zelf. Maar de vermoedens van politieke beïnvloeding staken snel de kop op : het virtuoze mengsel van Wahrheit und Dichtung dat de laatste bladzijde van Knack vulde zetten wel eens kwaad bloed bij één of ander politicus. Daar kan ik eigenlijk ook wel inkomen, maar wie briljant schrijft mag zich inhoudelijk al eens wat meer permitteren, vind ik. Nu is hij dus terug, en ik zou niet graag de salarisonderhandelaar zijn geweest die de voorbije weken tegenover Meulenaere moest gaan zitten : als de geloofwaardigheid van een heel tijdschrift plots voor een niet te verwaarlozen deel van één persoon blijkt af te hangen, zou de verleiding bij die persoon om dat te verzilveren wel eens groot kunnen worden !

Zelf leerde ik Meulenaere kennen via de prof macro-economie in de tweede kandidatuur. Vooral de artikels over de Zultse NBB-gouverneur Verplaetse maakten toen de macro-economische theorie heel wat tastbaarder. Zelfs als Meulenaere over voetbal of… golf schrijft, lees ik zijn stukken. En dat wil wat zeggen, want voetbal volg ik nog een beetje, maar van golf ken ik helemaal… geen bal (excuses aan wie allergisch is voor flauwe woordspelingen).