Archief van
Maand: maart 2008

Amhrán na bhFiann

Amhrán na bhFiann

Ian Paisley gaat met pensioen. Op 82-jarige leeftijd lijkt me dat niet meer dan normaal. Hij blijft bovendien lid van zowel het Britse als het Noord-Ierse parlement, dus echt “op rust” zal hij niet gaan. Maar hij stopt als First Minister van Noord-Ierland en als partijleider van de radicaal pro-Britse DUP.

Tot voor een jaar kon niemand zich wellicht voorstellen dat zijn afscheid gepaard zou gaan met een positieve beoordeling vanwege de aartsvijanden van het radicaal-Ierse Sinn Féin. Zoals ik mee ook niet kon voorstellen, overigens, dat ik hier iets positiefs zou schrijven over de man die gedurende jaren het vredesproces leek tegen te houden. Hij hield er de zeer terechte bijnaam “Mr. No” aan over. Maar vorig jaar koos hij uiteindelijk toch voor de weg van het compromis, en vormde een regering met Sinn Féin. Eens de keuze gemaakt, werkte hij bovendien opmerkelijk goed samen met de Ierse republikeinen.

Tegenover een politieke carrière van meer dan 45 jaar radicale, zelfs ronduit extremistische, oppositie tegen elke vorm van samenwerking tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Noord-Ierland staat al bij al nauwelijks één jaar van gedeelde regeringsverantwoordelijkheid. De geschiedenis moet oordelen, maar het zou best kunnen dat net dat ene jaar uiteindelijk doorweegt. Soms klopt het blijkbaar dat je een soldaat moet zijn om vrede te kunnen sluiten – al kost dat dan soms (onverantwoord) veel tijd.

Welke les dat voor de vaderlandse mijnheren/mevrouwen Neen (messieurs/mesdames Non) inhoudt, weet ik overigens ook niet zo meteen.

Quiz of kwis ?

Quiz of kwis ?

Een weekendje in het teken van het kwissen. Vrijdag zaten we met een ESAK-ploegje (van vier) op de kwis van de Stabroekse voetbalclub. Een beetje genant, al bij al, want de kwis was duidelijk beneden ons niveau – de keuze van thema’s en de manier van vragen stellen maakte dat we met bijna twee volle vragenrondes verschil als eerste over de eindmeet bolden. Zaterdag was er het jaarlijkse etentje van onze kwisploeg, met zowat de vaste kern. ESAK heeft een vrij ruim aantal kwissers, die min of meer regelmatig meedoen. Dat vind ik wel leuk, want daardoor wordt het nooit een verplichting (en kan er eventueel ook al eens op twee plaatsen tegelijk worden ingeschreven). Het houdt het ook spannend, want niet elke combinatie van kwissers is even geschikt voor elk type vragen. En gelukkig biedt het Essense kwiscircuit de laatste tijd op dat vlak voldoende afwisseling.

Voor ESAK als atletiekvereniging is dé vraag die naar de toekomst van de atletiekpiste in het Sportpark. Ook die probeer ik mee op te lossen. Maar ondertussen doe ik ook mijn best om talrijke veel minder essentiële vragen mee te beantwoorden. Waarbij mijn briljante idee om een schiftingsvraag na de komma te beantwoorden ons vorig jaar ergens de overwinning kostte. Toch amusant !