Yes, we can

Yes, we can

Het gebeurt niet zo vaak dat ik het gemeentehuis verlaat en echt tevreden ben met de beslissing die ik mee heb genomen. Dat is nu eenmaal vaak het lot van een oppositieraadslid. Dat lag gisteren anders. Nochtans ging het om een vergadering van de vzw Kobie, en het is bekend dat ik van die structuur niet meteen een grote fan ben. Maar het project dat nu binnen de vzw op stapel wordt gezet ziet er gewoon erg goed uit. OK, het had ook zonder de vzw gekund, en de bestuurlijk-financiële bezwaren tegen de constructie blijven bestaan. Maar daar gaat het even niet om.

In september volgend jaar organiseert Essen een groot musicalspektakel rond het einde van de Eerste Wereldoorlog, honderd jaar nadat de wapens in 1918 eindelijk zwegen. Het wordt een duur project, geraamd op 170.000 EUR uitgaven (en hopelijk per saldo ongeveer even veel inkomsten !). Er zullen meer dan 400 vrijwilligers nodig zijn. Het project is gelukkig erg grondig tegen het licht gehouden, zodat het plaatje netjes in elkaar past. Namens de werkgroep die er achter zit stelde Steff Nouws een heldere planning en een realistische begroting voor. Het blijft een stevig project, met heel wat uitdagingen. Dat het eerst voorzichtig en kritisch werd onthaald, is dan ook meer dan terecht. Dat heeft er ook voor gezorgd dat het plaatje nog beter in elkaar ging passen.

Er zitten nog wel wat risico’s aan vast, met name meteorologische : in het budget zou misschien nog geld kunnen worden voorzien om vanaf nu tot in september volgend jaar elke dag een gros eieren naar de Arme Klaren te brengen (heb me altijd al afgevraagd wat die dames daarmee doen, en maak me ook zorgen over hun cholesterol, doch dit geheel terzijde).

Het risico dat gisteren het meeste aandacht kreeg – wat als er te weinig vrijwilligers worden gevonden – schat ik zelf redelijk klein in. Ik vermoed dat het er te veel zullen zijn. En de tegenkanting vanuit ACW-kringen, omdat de vrijwillige inzet voor dit project ten kosten zou kunnen gaan van de bestaande verenigingen, vond ik zelfs bizar.

De vereiste sponsors zoeken zal mogelijk wat moeilijker worden. In de filosofie van Kobie moet het immers om sponsors gaan die anders niet op Essens niveau actief zouden zijn, zodat het lokale sponsorpotentieel voorbehouden blijft voor de Essense verenigingen. Hopelijk worden de mensen die het geheel praktisch gaan uitwerken niet met die zoektocht naar ondersteuning belast.

Nu, misschien kan de NMBS wel sponsoren. Als Wiedergutmachung, nadat ze het project bijna torpedeerde. Dat deed ze op de haar eigen virtuoze manier : de beoogde regisseur/organisatiebureau wilde met de trein naar Essen komen voor een eerste gesprek, maar bereikte onze gemeente nooit. Trein afgeschaft, vertraagd… Gefrustreerd wilde de man helemaal afhaken. Begrijpelijk. Gelukkig kon er een mouw aan worden gepast. 20.000 EUR sponsorgeld, en zand erover, beste NMBS. We regelen vervoer van het station naar het college, en jullie verkopen combitickets. Jullie komen op alle affiches. Zelfs een trein in het scenario verwerken moet bespreekbaar zijn (ja toch, Steff ?). En we beloven met zoveel mogelijk Essenaren dat we drie maanden lang niet over jullie dienstverlening zullen klagen. Al is dat misschien wat meer waard. Laten we zeggen 25.000 EUR en het terrein tussen de Moerkantsebaan en de goederenloods aan Hemelrijk. Een koopje zeg ik u, beste spoorwegvrienden !

Kortom, ik zag gisteren een project dat alle kansen verdient om de slogan “kom bijeen in Essen” inhoud te geven. Ik werd er helemaal goedgezind van. Wanneer kan ik inkomkaarten bestellen ?

Reageren is niet mogelijk.