Gelieve ons hiervoor te verontschuldigen
Neen, ik ben niet goed bezig. Dat bleek wel op de gemeenteraad van eergisteren. Eerst moest ik mij namens onze fractie uitgebreid verontschuldigen : blijkbaar hebben we het de voorbije zes jaar niet goed gedaan. “We”, dat zijn Dirk, Geert en ik. Wij hebben namelijk elk één van de veertien gemeenteraadscommissies voorgezeten, Geert zelfs twee. Ik weet dat ik elke keer best wel wat tijd in de commissie bestuurszaken en communicatie stak : agendapunten zoeken, de vergadering voorbereiden, … Voor het noodzakelijke overleg met de burgemeester en het diensthoofd nam ik meestal een halve dag verlof, zodat het overdag kon. En tijdens de vergadering probeerde ik eerlijk en onpartijdig te zijn. Volgens sommigen kan ik dat ook wel : ik zit ook professioneel vergaderingen voor, en niet altijd de gemakkelijkste.
Maar CD&V en sp.a vonden het niet goed genoeg. Geert, Dirk en ik hebben voor hen niet gedaan wat er van ons werd verwacht. Ze kunnen het zelf beter, en ze besloten de vier voorzitterschappen van de commissies voor zichzelf te houden. Dat er een pak minder commissies zijn is een goede zaak, maar dat is natuurlijk geen reden om ze niet meer evenredig tussen de fracties te verdelen. Blijkbaar is de “open bestuursstijl” waar vooral de sp.a zes jaar geleden graag mee uitpakte definitief opgeborgen. Ik wens Luc, Brigitte, Arno en Nathalie in elk geval meer succes en waardering toe dan wij hebben gekregen !
Daarnaast heeft het schepencollege -dat volgens Gaston altijd met één stem spreekt- mij verweten dat ik niet alleen hun verslagen moet lezen, maar ook de dossiers die erachter zitten. Ik doe dat al wel, af en toe. Eigenlijk vrij regelmatig, vind ik zelf. Ik vermoed zelfs dat ik de voorbije zes jaar twee keer zoveel dossiers heb opgevraagd en ingekeken dan alle andere raadsleden. Samen. Minstens twee keer, het zou ook meer kunnen zijn. Maar het is dus duidelijk niet genoeg. Ik ga een tandje bij steken, als het college dat nodig vind.
En ik ga ook grondiger tewerk moeten gaan, want het verwijt kwam er naar aanleiding van een vraag waar ik het dossier wel van had gezien. En zelfs gelezen. En gekopieerd. Het ging over de onteigening van “een gedeelte behorende tot de wegenis die voorzien is teneinde de achtergronden Hemelrijkweg-Kammenstraat-Hondsberg te ontsluiten”. Die onteigening gaat niet door. Ik dacht dus dat die hele wegenis in gevaar kwam. Dom van mij ! Ik had natuurlijk niet mogen lezen wat er letterlijk in het dossier staat. Het ging helemaal niet over de wegenis, maar over een zijfietspad ervan. Dat had ik ongetwijfeld kunnen weten. Ik weet niet zo goed hoe, maar dat toont nog eens ten overvloede aan dat ik beter mijn best had moeten doen. Gelieve mij nog maar eens te verontschuldigen, beste Gaston, Dirk, Helmut, Brigitte, Jokke, Imelda. En Frans, jullie aller spreekbuis in dit verhaal.
Ik zal beter mijn best doen.
Ik ben het helemaal eens met minister-president Kris Peeters : al die vrijwilligers, die zich inzetten voor Okra, voor Femma, voor KWB, voor KAJ, voor Pasar, voor Ziekenzorg, voor Wereldsolidariteit… verdienen ongelooflijk veel waardering. Maar net omwille van die inzet is het verhaal van het ACW, de koepel waar al die organisaties bij aangesloten zijn, zo schrijnend. 
Een weekendje op en rond het College. Eerst gisteren, om op vraag van Geert een handje te helpen bij de oud-leerlingendag van de lagere school. Leuk om te doen, samen met Jochen, Majanka en Katrien. Het is nooit eenvoudig, dat soort reünie, zeker niet voor een lagere school. Hoeveel mensen zou ik er zelf eigenlijk nog van terug kennen, van die jaren in de Sint-Jozefschool ? En het College heeft als bijkomend nadeel dat ze lang alleen het vijfde en zesde leerjaar hebben aangeboden. Maar het was er gezellig druk, meer moet dat niet zijn.
Worstelen wordt geschrapt als Olympische Sport. Of daar ziet het toch naar uit, al is er ondertussen heel wat protest ontstaan. Volgens mij terecht. Bovendien mag ik met een beetje kennis van zaken spreken : ik was deze zomer toeschouwer op het Olympisch worsteltoernooi. Wie over het niveau van de sport zou twijfelen, of over het spektakelgehalte ervan, zou dat beter ook eens doen. En ja, het klopt dat de sport geen sterke wereldwijde uitstraling heeft, maar in een land dat wereldkampioenen veldrijden hoog aanslaat moet je daar wellicht ook niet te veel over zeggen. Tussen haakjes : Sven Nijs verdient die titel ongelooflijk hard, en is wat mij betreft zonder twijfel de beste veldrijder aller tijden. 
Begin deze week maakte paus Benedictus XVI zijn aftreden bekend. Hij zorgde daarmee een beetje voor een donderslag bij heldere hemel. Helemaal onverwacht vond ik het nochtans niet : Joseph Ratzinger leek me altijd een vrij rationeel ingesteld iemand, die in dit soort zaken wellicht emoties naar de achtergrond kan schuiven. Daarmee brengt hij plots meer vernieuwing in de Katholieke Kerk dan de voorbije zeven jaar, al zegt het wel iets over die Kerk dat hij daarvoor de procedure die Celestinus V in 1294 had ingevoerd moest gebruiken. 
Ik heb de diplomatie verlaten. Neen, niet dat ik me plots minder (of meer) diplomatisch ga uitdrukken. Maar de voorbije zestien maanden had ik een @diplobel.fed.be-mailadres, en kon me dus een beetje “diplomaat” noemen. Al blijft die term eigenlijk voorbehouden voor de collega’s van Buitenlandse Zaken met een “echte” diplomatieke carrière, mijn halftijdse detachering naar de Permanente Vertegenwoordiging van ons land bij de Europese Unie maakte van mij toch min of meer een deel van dat korps.