Tom Bevers

Vuurwerk hoort bij een nieuw jaar. Essen is een Vlaamse enclave in Nederland, maar in de oudejaarsnacht ligt onze gemeente qua vuurkracht meer boven dan onder de grens. Dat danken we natuurlijk óók aan onze medeburgers van Nederlandse afkomst. Ik heb een erg dubbel gevoel bij vuurwerk : ik vind het bijzonder mooi en ben daarnaast nogal bang van amateur-artilleristen die spullen afsteken waar het Belgisch leger niet mee aan de slag zou durven (dat gaat minister De Crem evenwel ongetwijfeld onverwijld veranderen). Maar het bleef allemaal op een voor mij veilige afstand, en er ging heel wat de lucht in – en de reeds vermelde medeburgers waren daar gelukkig niet bij. Wel een behoorlijk deel van hun zorgvuldig bijeengespaarde fortuin. Goed voor onze locale economie, zullen we maar denken. Ook de terreurdreiging was in Essen blijkbaar niet van die aard dat er een vuurwerkverbod moest worden opgelegd.

En zo is 2008 begonnen. De al dan niet toevallige lezer van dit stukje wens ik alvast veel geluk en een goede gezondheid toe.

Naar jaarlijkse gewoonte heb ik een dagje opgediend op het Mosselfeest van de Kernraad van Jeugdheem Deken Verbist. Ook om mijn waardering uit te drukken voor het werk van die Kernraad. Die wel van langsom minder representatief wordt voor KSJ, en dat is stilaan onhoudbaar. Ik kan me niet voorstellen dat daar één of andere Machiavellistische redenering achter steekt, dus hoop ik dat ze er snel een oplossing voor vinden. Er komen uitdagingen voor het Jeugdheem aan die een breed draagvlak vereisen.

Er was heel wat volk, en alles liep behoorlijk vlot. Hopelijk hebben de mosselen iedereen (mij alvast wel) goed gesmaakt. Ik blijf het een goed initiatief vinden, en hoop dat het nog lang wordt volgehouden. Een Mosselfeest hoort immers bij het Jeugdheem zoals Suske bij Wiske !

Het is zowat een jaarlijkse traditie om eind augustus een barbecue te organiseren met de “WOLK” : de oud-leiding van KSJ Essen. Vorig jaar hebben we overgeslagen, maar gisteren hebben we de vlam nog eens in het houtskool gejaagd. Als locatie gebruiken we ondertussen ook al weer sinds enkele jaren het Jeugdheem, waar we ons natuurlijk thuis voelen. En het was weer erg gezellig. Alleen doet het me elk jaar wat meer pijn dat het heem zelf, en zeker de terreinen ervoor, niet echt meer in goede staat zijn. Dat is een vicieuze cirkel : doordat het geheel er niet meer even fris uitziet als pakweg 20 jaar geleden, wordt het ook een stuk minder goed onderhouden door de jeugdbewegingen zelf. Daardoor ziet het er dus nog minder goed uit…

Dat doet natuurlijk geen afbreuk aan de verdiensten van vooral de Kernraad en al wie zich gedurende jaren voor het Jeugdheem heeft ingezet en nog inzet. Maar volgens mij is het ogenblik gekomen voor een grondige opknapbeurt, waarbij de jeugdbewegingen zelf de prioriteiten uittekenen en dan zoveel mogelijk mensen de handen in elkaar slaan om de plannen te realiseren. Omdat goede infrastructuur mee zorgt voor degelijk jeugdwerk.

KSJ Essen hield gisteren zijn tweejaarlijke ouderavond. Zoals het ondertussen gebruikelijk is stond ook de oud-leiding (WOLK) op het podium. We hebben ons goed geamuseerd met de Arabische poppenkast, al zal zoals gebruikelijk wel meer dan de helft van de verwerkte woordhumor voor de meerderheid van het publiek verloren zijn gegaan. Tom Vroegrijk vroeg vooraf of we toch zeker aan de taart-in-het-gezicht en de man-als-vrouw-verkleed hadden gedacht. Eén op twee : de taart pastte totaal niet in het scenario…

Verder vond ik het wel een geslaagde ouderavond. KSJ Essen heeft het de laatste jaren niet zo heel gemakkelijk : met minder, en minder ervaren, leiding is het logisch dat er ook wat minder leden worden aangetrokken. Niet erg natuurlijk, het hele verhaal van het Heidebloempje is er één van golfbewegingen. En er zit wel pit in deze leidingsploeg.

De stukjes en de opbouw vielen een beetje terug op de bekende routine, maar ook dat hoeft zeker niet verkeerd te zijn. Ik vond ze vooral goed bij de verschillende leeftijden passen, wat niet zomaar evident is en erg voor de leiding pleit. Dat viel me ondermeer op bij het toneeltje van de Deugnieten (nu 4e en 5e leerjaar, vroeger 3e en 4e); omdat ik vijf jaar lang leider bij die groep ben geweest let ik daar natuurlijk wat extra op. En uiteraard zat er overal wel humor in die je moeilijk anders dan als “typisch KSJ” kan omschrijven. We hebben dus toch iets doorgegeven. Dat we zelf ook maar hadden meegekregen, trouwens. Of neen, dat we verder hebben geperfectioneerd. Zoals Johnny, Afke en C° dat nu ook weer doen.

Deze ouderavond deed me heel sterk aan die van 1993 denken. Gewoon OK, zonder hoogte- of dieptepunten. Dat belooft, want persoonlijk voor mij is de ouderavond van 1995 één van de mooiste herinneringen uit mijn KSJ-loopbaan. En die van 1997 was een onmiskenbaar hoogtepunt voor KSJ als geheel. Er kan dus de komende jaren nog veel moois bloeien en gedijen, in het magere heidezand…

Het avondlied klonk tenslotte zoals het moet klinken. Toonloos, vals en ontroerend.

Vandaag start de Ronde van Essen. Hopelijk kunnen we tussen de buien door lopen, zodat ik als fotograaf en foto-layouter voor de Ronde-Echo wat beeldmateriaal kan bijeensprokkelen !

Ik probeer de foto’s ook zo snel mogelijk op het net te zetten, maar de technologie speelt me daarbij wellicht af en toe parten : mijn reservecomputer herkent geen muizen meer. Zou er een kat met USB-aansluiting bestaan om dat probleem op te lossen ?

Erfgoeddag. In Zaal Rex werd het nieuwste nummer van De Spycker, het jaarboek van de Essense Heemkundige Kring, voorgesteld. Met Guy Van Den Broeck als nieuwe hoofdredacteur. En met Rudi Smout als auteur van een zeer leesbaar artikel over de Essense cinema’s. De Stichting Heidebloempje zendt zijn zonen uit. Met enkele film- en tv-beelden uit de oude Essense doos werd de voorstelling opgeluisterd. Hoe mooi, rustig en groen (ook in zwart-wit) was Essen zelfs tot zo’n 30 jaar geleden nog… Ook de burgemeester moest natuurlijk iets zeggen. Hij had zelfs gelijk, toen hij aanhaalde dat hij tevreden was dat het gemeentebestuur de Rex had overgenomen, gerenoveerd en zo bewaard. Zonder die interventie waren zaal én café vandaag dicht.

Overigens plaatsten we het hele foto-archief van zaal Rex op de site van de Stichting, waar ze vanaf 1 mei toegankelijk zijn. Het is eigenlijk de bedoeling die hele site te “restylen”, maar dat is voor als ik nog eens veel tijd heb.

In de namiddag werden enkele korte filmpjes, gemaakt door Essense jeugdverenigingen vertoond. Nauwelijks belangstelling, en dat is jammer. Er zaten pareltjes tussen, op heel verschillende vlakken. De Tijgers en Berencompagnie met stukjes die kunnen wedijveren met wat als videokunst in musea te vinden is. EJA dat door een fuif in beeld te brengen héél mooi met het thema kleur speelde en met beelden van een toneelstuk achter de schermen schitterende dingen deed. Chiro Klavertje Vier dat een perfect sfeerbeeld van een leidingsweekend en een Chironamiddag neerzette. En KSJ dat zijn oudste leden de kans gaf hun eigen verhaaltje op film te zetten. Waaruit ik vooral onthouden heb dat één stukje van een animatieteam op kamp van ongeveer tien jaar geleden een héél lang nawerkende indruk heeft opgeleverd. Heel leuk, hopelijk krijgen we de kans om deze beelden ook op het internet te plaatsen.

Gisteren organiseerde zvc Den Block haar 2e Multimediakwis. Geen nieuws, tenzij dat dit evenement mij in de rol van mede-kwisopsteller annex multimediatechnicus plaatst, dit jaar met een aanvullende opdracht van aspirant-gifmenger (“Hoe maak ik een lekkere paddenstoelensoep die er zo verdacht mogelijk uitziet ?”).

Veel werk, maar wel leuk om te doen. Bovendien met veel deelnemers en positieve reacties. ’t Was zelfs spannend. Een leuk einde van een overigens zeer overladen (werk)week. Gelukkig werd niet alleen het WC-papier (waar we naar vroegen) maar ook het weekend ooit uitgevonden !

Vandaag naar jaarlijks gebruik een klein handje toegestoken op de Mosseldag voor het Essense Jeugdheem, waar KSJ Heidebloempje, Chiro en VVKS O.L.V. hun thuisbasis hebben. Terecht hecht Vlaanderen veel belang aan zijn uitstekende jeugdwerk en aan het verenigingsleven in het algemeen. Al staan daar niet altijd voldoende middelen tegenover : het is niet zo erg dat de verenigingen zich ook via eigen inzet moeten financieren, maar daar mag de uiteindelijke doelstelling (jongeren speels opvoeden, bijvoorbeeld) natuurlijk niet onder leiden. Uit eigen ervaring weet ik dat er soms in het lokale jeugdwerk noodgedwongen wel erg veel tijd in “fondsenverzameling” moet worden gestopt en dat het begrip van de maatschappij voor fuiven, feesten, vlaaien- en andere slagen, … niet altijd zo groot is. Iedereen komt bovendien onvermijdelijk bij hetzelfde uit zodat veel mensen twee Mosselfeesten tegelijk zouden willen of moeten bezoeken. De gemeente Essen stelt gelukkig heel wat materiaal ter beschikking, wat de organisaties vereenvoudigt. Maar een betere structurele financiële ondersteuning is volgens mij toch verantwoord. Zeker voor het jeugdwerk, dat niet altijd op een uitgebreid netwerk van bevriende personen en organisaties kan rekenen.

Vandaag naar jaarlijkse gewoonte enkele straten langsgeweest in het kader van [url=www.11.be]11.11.11[/url]. Het valt me op dat een aantal Nederlandse Essenaren stilaan ingeburgerd raken : de verbazing die enkele jaren geleden nog door de woorden “11.11.11” werd opgeroepen verdwijnt. Het is ook altijd een kleine test voor het psychologisch doorzicht : “Ik heb geen enveloppe” kan betekenen dat die is kwijtgeraakt, en dan bied je er eenvoudig een andere aan. Het kan ook betekenen dat men op een elegante manier “neen” wil zeggen. Ik denk dat ik meestal goed heb gegokt…