Essen is geen eiland. Heel wat uitdagingen voor de toekomst stoppen niet aan de gemeentegrenzen, en het leven van de Essenaar wordt elke dag beïnvloed door wat er in Roosendaal, Antwerpen, Brussel of New York gebeurt. Voortdurend komen mensen van elders naar onze gemeente. Nederlanders voor de bakker – of voor een grote villa. Toeristen voor de Bakkersmolen, de Kiekenhoeve of gewoon de bossen. Immigranten die de grote stad beu zijn, of vluchtelingen die door de overheid aan Essen worden toegewezen. Ook de Essenaren zijn de kerktorens al lang ontgroeid. Ze gaan op reis naar de Veluwe, naar Spanje, Turkije of Estland. Via het internet kan je virtueel overal naartoe in enkele seconden. Of je kan vanop grote afstand de uitslagen van de Essense voetbalploegen volgen, of zelfs een attest bij het gemeentebestuur aanvragen. Een Essens beleid dat aan de gemeentegrens stopt, heeft maar weinig toekomst.

Het gemeentebestuur kijkt dus gelukkig verder dan de neus lang is. Er wordt met de buurgemeenten samengewerkt. Bovendien heeft Essen heel wat vriendschapsbanden met andere gemeenten, gaande van Essen-Oldenburg in Duitsland over Silale in Litouwen tot Witzenberg in Zuid-Afrika. Die banden blijven vaak te vrijblijvend en verlopen niet gestructureerd genoeg. Maar ze zijn er wel, en dat is natuurlijk een belangrijke eerste stap.

N-VA/PLE wil het extern beleid van onze gemeente versterken. Te beginnen met onze buurgemeenten, die vooral in Nederland liggen. Nu vindt er af en toe een overleg plaats met de Nederlandse buurgemeenten, maar wij denken dat we meer van elkaar zouden kunnen leren. Op heel wat terreinen is de situatie bij ons en net over de grens erg gelijkend, al is de beleidsaanpak vaak erg verschillend – omdat de wetten anders zijn, maar ook omdat er dikwijls door een andere bril wordt gekeken. Wij zijn ervan overtuigd dat we veel van elkaar kunnen leren, en daarom willen we dat onze gemeente af en toe “over het muurtje” zou kijken. Verder moeten de beleidsplannen die Essen uitwerkt, zeker op domeinen als ruimtelijke ordening of mobiliteit, beter afgestemd worden op de plannen van de buurgemeenten, ook op die van Kalmthout.

We moeten natuurlijk nóg verder kijken. Zo zijn goede relaties met het provinciebestuur en met de Vlaamse en federale overheid belangrijk. Het is daarvoor echt niet nodig om via sluipwegen en achterpoortjes te werken, of om politici in te zetten die op beide niveaus actief zijn. Het is vooral een zaak van een administratie die correct en tijdig de nodige plannen indient en aanvragen doet, en van een gemeentebestuur dat actief meewerkt en de kansen grijpt die geboden worden. Essen is vaak niet erg enthousiast om mee in te stappen in nieuw beleid (het cultuurbeleidsplan, het sociaal huis, …). Nochtans biedt het vaak voordelen om pilootgemeente te zijn. Het is een unieke kans om het beleid niet alleen te ondergaan, maar ook om het mee te sturen. En het is goed voor het imago van de gemeente.

N-VA/PLE wil Essen uitdrukkelijk als een Vlaamse, maar ook als een Europese gemeente profileren. Daarom vinden we de samenwerking met andere Europese gemeenten zo belangrijk. Die gemeentebanden willen we de komende jaren versterken en ook beter uitwerken. Zo moet komen vast te staan met welke gemeenten we echt “verzusterd” zijn. Vervolgens moet er gekeken worden wat we samen willen doen. Allerlei socio-culturele uitwisselingen zijn belangrijk, maar we willen ook een effectieve uitwisseling en samenwerking in het beleid. Op alle domeinen. Misschien moeten er daarvoor nieuwe partners worden gezocht, maar wij willen dat er binnen elk beleidsdomein op één of andere manier internationaal wordt samengewerkt. Om nieuwe ideeën op te doen, langs beide kanten. Niet met de mentaliteit om vanuit Essen de wereld te gaan verbeteren, maar om echt van elkaars aanpak te leren. Dat kan met Europese gemeentes, maar natuurlijk ook buiten Europa, zoals met Witzenberg. Wij hebben het gevoel dat Essen uit die laatste samenwerking nog niet zoveel heeft gehaald. In elk geval moet eenrichtingsverkeer vermeden worden.

Vanuit het beleidsdomein “lokale economie” zou samengewerkt kunnen worden rond het zoeken naar investeerders en het vinden van afzetmarkten. Misschien vloeit er wel één of andere bedrijfssamenwerking uit voort. Op het vlak van sociaal beleid kan gekeken worden hoe men elders de armoedebestrijding aanpakt. En zo zijn er op alle beleidsdomeinen voorbeelden te vinden.

Al die samenwerkingen worden gecoördineerd binnen één “gemeentebandencomité”, dat jaarlijks een planning opmaakt en over de resultaten rapporteert. Op die manier blijft men het overzicht behouden.

Ook aan de Europese grenzen houden onze gemeentelijke activiteiten niet op. Essen duurzaam ontwikkelen heeft namelijk alleen zin in een duurzame wereld. Daarom blijft Essen de eerlijke handel promoten, o.m. door de lokale Wereldwinkel verder te ondersteunen met huursubsidies, en door de aankoop van producten (denk aan de geschenkmandjes “Essen en de Wereld” bij huwelijken). Ook bij de Essense winkeliers en de Essense horeca moet het aanbod van eerlijke producten worden aangemoedigd, en de bevolking wordt hierrond gesensibiliseerd.
N-VA/PLE wil daarbij dat onze gemeente het “Fair Trade”-label haalt.

Essen blijft ook actief op het terrein van de ontwikkelingssamenwerking, door de organisatie Essen en de Derde Wereld te steunen, bijvoorbeeld bij de organisatie van hun tweejaarlijkse Derde Wereldbeurs. Daarnaast past het om een duidelijk financieel engagement vast te leggen. De suggestie van 0,7% van de begroting heeft niet zo veel zin –een begrotingstotaal kan je kunstmatig verhogen of verlagen–, maar 0,7% van de totale belastingopbrengsten zou zeker een mogelijkheid zijn.